08 June 2009

Hart gelucht

"Het is zeer wel denkbaar dat lezers zich hard afvragen wat er eigenlijk gebeurd is."

Ik copy en paste even vrijelijk van mijn eigen blog. "Wat deed ik dat Tana ertoe noopte (in april) mijn moraliteit in twijfel te trekken? Wat zei ze dat zo’n schop in mijn gebit was? Helaas, lezers, dat weten alleen Tana en ik, en dat gaat waarschijnlijk zo blijven. Niet alles is geschikt voor een blog"

Niet alles is geschikt voor een blog. Zeker waar. Maar veel van wat ik op de blog niet kwijt wil, omdat het door werkelijk iedereen gelezen kan worden, of omdat het de privacy van derden aantast, kan ik wel gewoon verbaal bij vrienden kwijt. En dingen die je hoog zitten kunnen juist dingen zijn die je niet aan werkelijk iedereens neus wil hangen.

Maar de kwestie Tana was anders. Het begon met dingen die ze voor mij verborgen wilde houden. Maar in een vriendschap is te veel geheimzinnigheid niet goed. Dus langzaam maar zeker kwam het verhaal er toch uit. Soms gedeeltelijk, soms erg eenzijdig belicht.

En deze halve geheimen leidden in april tot de heftige confrontatie. Een proces waarin wel ineens veel meer licht op de zaak werd geworpen. Dat verduidelijkte nogal, maar wel wat laat. En helaas liep het, zoals vermeld, in de hut vervolgens nog wat verder uit de hand. Tana had zo haar eigen interpretatie van de reden dat ik tijdens de skitocht nog zo'n grafhumeur had, en handelde overeenstemmig. En dat deed het conflict weer een grens opschuiven.

Weinig meer gemotiveerd haar geheimen koste wat het kost te bewaren, en desperaat op zoek naar een bondgenoot die zou helpen me zo snel mogelijk die situatie te ontvluchten, vertelde ik Helgard de kern van de zaak. Dat luchtte op! Voor conflictoplossing hielp het natuurlijk niet: Tana voelde zich onjuist bejegend. En de spijker op zijn kop; laten we wel wezen. Maar mijn persoonlijke opinie was dat ze haar recht van spreken wel kwijt was.

Verder was het lekker om later, per foon of mail, Nederlandse vrienden (al dan niet genetisch gerelateerd) wél ongecensureerd uit de doeken te doen wat er nou eigenlijk aan de hand was. Maar dat was het wel, qua mijn hart kunnen luchten.

Ook als je hartgrondig vindt dat mensen volkomen de boom in kunnen is het nog steeds niet juist in vertrouwen vertelde dingen maar links en rechts rond te bazuinen. Dus ik voelde me de afgelopen weken nog steeds flink klem zitten. Ik ben misschien wel mijn beste vriendin hier kwijtgeraakt! En ik voel me niet vrij mensen te vertellen waarom. En Tana gaat het zeker niet doen. Verder konkelt ze gewoon verder, wat duidelijke invloed op mijn leven heeft. Ik ga niet voor haar liegen, maar ik voel me nog steeds moreel verplicht dingen niet aan te snijden, of als anderen dingen aansnijden me op de vlakte te houden. En het is niet prettig. Ik voel me zo krampachtig! Ik wil helemaal niks verborgen houden voor mijn vrienden. Ik wil niet elk woord hoeven wegen. Ik neem aan dat de kramp ook duidelijk te lezen is in deze post: ik probeer wat ik kwijt wil met tegenzin en geweld in het keurslijf van de privacybescherming te wringen. Gadver!

Maar er gloorde hoop! Er zijn zo van die dingen die je voor veel mensen verborgen kan houden, maar niet voor je huisgenoot. En Tana's huisgenoot is Tjarda. Dus zij weet alles! Wat was dát lekker zeg, daar achter komen. Iemand waar je mee kan praten zonder jezelf te wurgen met zelfcensuur. Hoera!

En het werd nog beter. Ik schreef al dat ik het verdom om voor Tana te liegen. En Tjarda had me al verteld dat niet meer alles wat geheim was dat nog steeds is. En ik ben nog steeds op de hoogte genoeg om te weten dat dat ook niet meer te vermijden is: er is een limiet aan het formaat van wat nog te verbergen is. En het verborgene groeit. En toen, zomaar toen ik het niet verwachtte, stelde iemand ineens precies de juiste vragen. Het einde van de censuur is in zicht! Bring it on!


8 comments:

De TV-psycholoog said...

Je kan natuurlijk Tana ook gewoon vertellen dat het je erg spijt maar dat het je erg zwaar valt om dingen die net zo hard jou als haar aangaan voor je te houden en dat je dat om die reden dus niet meer van plan bent. Ik vind het nogal ver gaan dat je je om haar probleem met openheid in zulke rare bochten wringt. Als ze vindt dat je niks moet zeggen moet ze je het ook niet vertellen. Doet ze dat wel dan ligt de beslissing vervolgens bij jou, en je kunt haar best respecteren maar dit heeft meer van overdrijven.

Margot said...

Niets zo goochem als een TV-psychologem! Of zoiets. Sja. Er zit wat in! Maar de nadelen van zo'n actie zijn: het is niet ongedaan te maken. En je kop houden wel. En het is wél ongeveer hetzelfde als bij de notaris laten vastleggen dat het echt nooit meer wat wordt. Vrijelijk met vertrouwelijke informatie smijten vergnaast als niets anders, en zeker met zo'n wantrouwig ingesteld, dingen ontzettend op de spits drijvend typ als zij. Maar goed. Voor zo'n tweeëneenhalve week is deze discussie zuiver theoretisch. Ze is gisteren naar Groenland vertrokken! Dingen zeggen zit er even niet in. Maar ik heb nou wel even rust aan mijn kop...

De TV-psycholoog said...

Dat kan wel wezen, maar jij bent er niet verantwoordelijk voor dat zij wantrouwig en dingen op de spits drijvend is. En die verantwoordelijkheid draag je nu wel, ten koste van jezelf. En op verkeerd uitpakkende beslissingen mag je best terugkomen. Wat voor offers je voor vriendschap wilt (en kunt) maken mag je natuurlijk zelf weten maar als hij door jouw offers bij elkaar gehouden wordt klinkt het meer als een tijdbom dan als een vriendschap.

Margot said...

Die vriendschap, die is waarschijnlijk toch wel dood. Maar dat wil niet zeggen dat ik het nut er niet van in zie om voorzichtig met dat soort explosieve grappen om te gaan. Zoals gezegd, alleen je kop houden kan je ongedaan maken, en je kop níet houden niet. En iemands vuile was buiten hangen is niet erg ridderlijk. Is mijn hart luchten reden genoeg om mezelf daartoe te verlagen? Ik slaap er nog wel een nachtje over... misschien praat ik nou aarzeldrang om tot hoffelijkheid, en is dat weinig fraai, maar ook dáár slaap ik nog wel een nachtje over.
Maar, dus, even voor dat niet duidelijk is: altijd blij met TV-psychologencommentaar!

De TV-psycholoog said...

Die nachten slapen kon je wel gebruiken geloof ik :). Ik spoor aan tot het opnemen in de contemplatie van hoe ridderlijk het van haar is om jou in deze positie te brengen, waarmee ik niet bedoel dat je maar lekker terug moet meppen maar dat het háár blaren zijn waar jij nu op zit. Laten we wel wezen.

Margot said...

Eh! Ja, slaap, dat zou wel wat hebben. Voor de verandering.

Maar verder, ja, feit, het zijn haar blaren. Maar ridderlijkheid is een doel op zich, niet alleen een wederdienst!

De TV-psycholoog said...

Ook een feit, maar voor een vriendschap is reciprociteit (dit woord zou ik bij NIEMAND anders gebruiken :) een minstens zo hoog goed. Met in je eentje paerle för svin mikken onderhoud je geen sustainable contact. Waarbij ik u erop zou willen attenderen dat er nog wel wat grijstinten zitten tussen ridderlijkheid en genadeloos + met kwade opzet over iemand heenbanjeren.

Margot said...

Hee, ineens twee reacties weg. Heb ik met mijn nog maartwee koppen koffie op hebbende knar op "reject" gedrukt ipv op "publish"? Dat zou slecht zijn...

Maar om toch op de onzichtbare commentaren te reageren: het moet minstens half mijn leven geleden zijn geweest dat je mijn taalgebruik verrijkte Jan-Willem, maar je toevoegingen zijn stevig verankerd...

En, ik vind internet niet de plaats om het op een oeverloos roddelen te zetten, dus mocht zich ineens volledige openheid voordoen ben ik bang dat ik sensatiebeluste lezers ga teleurstellen, en dingen slechts op need to know basis (hoera, foute term!) hier zal noemen. Maar wederom, vooralsnog is dat een academische kwestie.

En, eens met de TV-psycholoog dat reciprociteit essentieel is voor een vriendschap, maar beleefde omgangsvormen zijn dat ook post-vriendschap... Maar goed. Saty tuned for another episode!