Champagne

Meer publicaties dan verjaardagen. Voor mij toekomstmuziek! Voor sommigen al een gegeven.
We hadden de jaarlijkse Polarklima barbecue, dit keer bij Nalan (voor de micropallers dus op herhaling), en deze keer was er wat speciaals te vieren.

Er is vanalles gaande in NP. We kregen ineens 22 miljoen NOK van de regering, en hebben daarvan een onderzoekscentrum voor IJs en Klimaat opgericht. Nalan, die tot zover hoofd was van de polarklima groep, is nu daar de baas van. Waarop een nieuwe polarklima baas nodig was. Enter Johan; een nieuwe, atmosferische Zweed. En deze Johan, waarvan ik tot zover alleen wist dat hij goed is in dansen, grappen maken en flauw doen, heeft die baan verdiend met kwaliteiten die tot zover voor mij verborgen waren gebleven: hij begeleidt enorm veel studenten, AIO's en postdocs, en daar schijnt hij erg goed in te zijn, en in verband daarmee publiceert hij zich ook helemaal klem. En nu was de dag aangebroken dat hij 101 publicaties op zijn naam kon zetten. Champagne!

Max schenkt de champagne in ter ere van Johan die achter hem staat. Achter Johan nog Daqing van the Climate and Cryosphere Office, en om Max heen drie foram dames.

Mooi zoekplaatje: wie kijkt waarheen? Johan kijkt naar Laura, maar zij kijkt in de verte, en ik kijk met genegenheid naar Dorthe die naar Nalan (die de foto nam) aan het lachen is. Of kijkt Laura wel naar Johan, en kijkt Dorthe naar Max, die nog net met zijn kin op de foto staat?

En natuurlijk was er ook alle gebruikelijke BBQ-parafernalia. Zo ook koffie na al het gegrill. En na de koffie smeerde ik hem. Er was nog meer te vieren die dag!

Heli, een van onze Finse schonen, had die dag haar proefschrift ingeleverd. En ook zij meende dat te moeten onderstrepen met een barbecue. En dat vond ik belangrijk genoeg om er mijn laatste polarklima barbacue voor af te breken! Heli woont in the middle of nowhere, en een nowhere in een hele andere richting dan waar Nalan woont, dus dat ging nog wel een uur fietsen worden voor ik daar was.

En een uur was het! Ik trof een erg blij ogende Heli aan. En nog een stuk of 7 feestgangers. Een stuk kalmere bedoening, want terwijl ik op weg was naar Heli kwam bij Nalan de sterke drank op tafel, met alle gevolgen van dien, en bij Heli waren nauwelijks mensen die niet óf nog zeker een half uur naar huis moesten fietsen, óf zwanger waren. Maar gezellig was het! En goed om een glas zelfgestookte kruipbramenvodka te drinken met een verse bijna-doctor.

Rond middernacht fietsten de laatsten der Mohikanen, te weten Audun, Ingeborg en ik (hoog percentage Noren!) naar huis, en daarmee was het een fietsrijke dag geweest, maar belangrijker nog, een met vele mijlpalen!