Drank, mannen, geen slaap

Waar gaat dit postje over? Vanzelfsprekend over een wetenschappelijk congres. High Mountain Glaciers, deze keer. Wat heeft een foraminiferen-wetenschapper daar nou weer mee uit te staan? Ach, wetenschap is ook veel schone schijn. Nalan wist dat er veel ogen op deze conferentie gericht zouden zijn. En wilde dat de zaal er vol uit zou zien. En kwam hoogstpersoonlijk al haar onderdanen onder het hol schoppen opdat ze zich in zouden schrijven. En je kan het haar niet kwalijk nemen. En mij vervolgens niet dat ik een beetje kom klaplopen op de icebreaker.

Kwart voor zeven was ik thuis van de bergwandeling. Om zeven uur begon het. Dat haalde ik dus niet. Tegen half acht sloop ik naar de deur van de zaal in Polaria waar, na een welkomstdrankje, wat algemene inleidende, onderhoudende dan wel populairwetenschappelijke praatjes gegeven zouden worden. Ik was net op tijd om te horen "my name is Kim Holmén..." - mooi! Op tijd dus. Het is altijd een feest om Kim, onze wetenschappelijke directeur, te horen praten. Ik mag die goser erg graag. En het is een begenadigd spreker. En het stokje werd overgenomen door niemand minder dan Jack. Ook feest! Nog wat woorden van een hoge pief, en toen was het alween tijd voor eten en bier. Ik lustte best wat, geen tijd gehad voor avondeten.

Wie ook opdook was Doug, een kerel die ik voor het eerst kort ontmoet had in Amsterdam. Hij kwam in zijn hoedanigheid van glaciologieprof een verhaal houden over Himalayagletschers. Dat vinden wij in Amsterdam boeiend, vanwege de cruciale invloed ze hebben op de Indiase moesson.

De volgende keer dat ik hem zag had dat weinig met de Indiase moesson te maken. Als Doug in Tromsø is mag hij graag op bezoek gaan bij Dierk, deze onder tafel zuipen, en samen de blues spelen. En blijkbaar ook een stukje skiën. Zo kwam ik hem in november ineens tegen in een hut hier op het vasteland, in Dierks gezelschap en op Dierk zijn niet in de was gezette ski's.

Toevallig trof ik hem van het weekend op internet. Waar hij kond deed van zijn nakende bezoek aan Tromsø. Voor bovengenoemd congres, natuurlijk! Op de icebreaker sprak ik de verwachting uit dat een onconventioneel typ als hij zich niet als een schaap om half tien met de charterbus naar het hotel zou laten slepen, maar de nabije whiskybar zou stiefelen om zich daar liederlijk te gedragen. En bij de term "whiskybar" lichtte zijn gezicht op! Dat was dus een deal. Jack wilde niet mee, maar wel Max, en diens voormalige promotor Jon Ove. Helaas, de whiskybar was dicht! Maar ik had thuis nog een fles staan. Dus ik nam de kerels maar mee naar huis. Glaciologen in mijn huis heb ik wel vaker, maar zo'n selectie grote namen had ik nog niet eerder. Gezellig!

Max en Jon Ove dronken samen heel verantwoord een blikje bier leeg, terwijl Doug deed wat er van hem verwacht werd en aanviel op whisky en corenwijn. En tegen twaalven pas ging ieder zijns weegs. Ik liep nog een eindje met Doug op om hem af te leveren op een punt waarvandaan zijn hotel erg makkelijk te vinden zou zijn. En lag natuurlijk te laat in bed.

Het begon donderdag al, met die wilde nacht met Jack en Stuart. En dan Lagerfest. En zaterdag de housewarming party van Rafael (deze even niet op de blog, omdat er zo kort terug al een postje was over zijn verjaardag). En dan nu dit. En dat congres, dat heeft maandag en dinsdag nog sociale aspecten 's avonds. Zware week! En van al dat om drie uur nog es naar huis stekkeren is mijn bioritme behoorlijk aan gort gegaan.

Ik was even na twaalven thuis. Lag om één uur in mijn bed. En toen ik om half vier nog niet kon slapen kwam ik er maar uit... als ik even een nacht oversla kan ik vanavond makkelijk terugvallen in een ritme met op tijd naar bed en er vroeg weer uit! Als dat te combineren is met het congres...


PS en ik ben niet de enige... kwam gierend vroeg een van onze webdesigners in het keukentje tegen. Hij was dwangmatig koffie aan het zetten. Die had zich ongeveer hetzelfde op de hals gehaald! Misschien iets met middernachtzon, mooi weer en weekend...