Als een nachtkaars

Flakkerend kaarslicht dat de weg wijst in het duister. Een fraai verschijnsel! Veel deuren hier in Tromsø worden in de mørketid geaccentueerd met van die grote kaarsen in een bak. Ik had er ook een voor de deur gezet, voor als ik in de winter gasten heb. Ziet er verwelkomend uit.

De seizoenen trekken voorbij, de sneeuw smelt, de doorlopende nacht wordt een doorlopende dag, maar sommige dingen blijven hetzelfde. De kaars stond er nog. En zowaar, hij kreeg een andere functie. Een die ik niet aan had zien komen. Meeuwenvoedsel!

Ik had al gezien dat er rare afdrukken in het kaarsvet zaten, maar had daar verder niet veel aandacht aan besteed. Maar ik vond steeds vaker de kaars uit de bak op de stoep. En hij werd steeds kleiner. De meeuwe trekken hem uit zijn omhulsel en eten hem op! Wat een rare beesten.

Zodra de meeuwen door hebben dat er iemand pal achter de deur staat smeren ze hem. Ik heb dus geen foto weten te maken van de meeuwen in volle gastronomische actie. Maar hier wel twee meeuwen op de stoep, en op het randje nog het afgekloven stukje kaars! rare boel.

Bijna niets van over...