Rafael en het klimvuur

Wat mannen zoals niet teweeg kunnen brengen. Verlangen bijvoorbeeld! Naar klimmen. Om maar wat te noemen. Van Rafael hadden we (Tjarda en ik) al vastgesteld dat het de ideale man is, dus die brengt vast nog veel meer teweeg, maar nu gaat het even over de drang tot klimmen die hij opwekt, in ieder geval in ons, en in Max. Die drang had hij zelf al in ruime mate, en er kwam een weekend met mooi weer aan, dus een plan met klimmen en een tentovernachting en dergelijke was snel gemaakt. Max moest eerst verhuizen, dus gedrieën togen we naar Ersfjord, een van de standaard klimgebieden hier, en ook erg geschikt voor kamperen.

Op een prachtplek zetten we een tentje op. Die van Rafael, deze keer. In al het Hilleberg-geweld raakt zijn Tatonka soms wat overschreeuwd. Maar niet vandaag! En na ook nog wat boterhammen togen we op weg naar Sjarmørveggen; zo'n beetje dé plek voor beginnende klimmers, en ook dé muur in Ersfjord die altijd de blog haalt.

Onze kampeerplek! Het is stiekem een foto van de volgende dag. En zodra Max arriveerde werd er toch nog geHillebergd.

Rafael moest weer leiden. En Sjarmørveggen is moeilijker dan de graden die in de gids staan doen vermoeden. Dus het ging met moeite. Maar natuurlijk ging het wel! Ondanks al het gevloek en geklaag (altijd over zichzelf) komt hij er altijd. En zijn volhardendheid inspireert. Ik ging ook een route leiden! En dat ging verbazend goed. Het psychologische effect is sterk. En ik ben niet zo'n goeie klimmer; Rafael kan, als hij zijn hoogtevrees uitzet, de moeilijkste routes klimmen, maar mét hoogtevrees gaat het ene stuk lastiger. En bij mij is dat verschil een stuk kleiner, maar ik kan er gewoon weinig van. Maar het ging goed!

Epische foto van een wereldveroverende Rafael tegen een dreigende lucht

Zie het touw: ik leid hier!

Zekeren kan ook liggend...

Tjarda, die in haar hele leven nog maar een keer of vijf geklommen had, ging ook naar boven, en wel met verbluffende souplesse. Maar bij het bedwingen van de tweede route moesten we halverwege afbreken. Max kwam eraan! Die moest welkom geheten worden.

Rafael doet nog wat woests onder een overhang

En zo volgde nog een avond van mooi uitzicht, lekker eten, goed gezelschap en een welverdiend biertje. We genoten dergelijks ook nog even met de buren; dat waren twee dames die we eerder die dag langs hadden zien komen, en Kari (een goddelijk klimmende foram-AIO) die zich daarbij aangesloten had. Het bier leidde nog bijna tot religieuze discussies; uit afvalcompactie-overwegingen plette ik mijn lege bierblikje. Max volgde mijn voorbeeld, althans; was dat van plan, maar het effect was niet helemaal geslaagd te noemen. Ik kon het niet laten en zei dat die rare monnik er niets van bakte. Zijn bescheiden commentaar: "...bier in flesjes..."

Avondeten koken in de rook van ene heus kampvuurtje

Hoort er ook bij: de afwas

Ik besloot die nacht buiten te slapen. Ik hou daar wel van! Helaas deden de muggen dat ook. En tot mijn verbazing was het zelfs in mijn ondergoed te warm om helemaal in mijn slaapzak te kruipen en de muggen dergelijkerwijs hun midnight snack te ontnemen. Dus om een uur of vijf zocht ik politiek asiel in Max' tent. Daar was het goed toeven, en zo eindigde mijn dag. Een goede!

Dit moet iets van drie uur 's nachts zijn, als ik het nog niet opgegeven heb met buitenslapen, maar wel met kleren aan hebben