Laatste officiële werkdag

Ik heb een nieuw epithet: "science-bum". Dorthe kwam ermee. Er schijnen "ski-bums" te zijn, die een nomadisch bestaan leiden; ze volgen de sneeuw, en leven van baantjes als skileraar. En ik doe zoiets met wetenschap. Al is het seizonale aspect wat minder geprononceerd.

Eén verschil tussen de ski-bums en science-bums is: informatieoverdracht! Als je na twee jaar van je af wetenschapperen weer vertrekt is het belangrijk dat je werk voortgezet kan worden; hetzij door je achtegebleven collega's, hetzij door jezelf, maar dan op afstand. En de boel goed documenteren is dan essentieel.

De essentie van twee jaar werk: een doos met microslides!

Mijn forams gaan naar Steffen en Patrycja. Het zijn er zo 10.000. En dan boeit het nogal dat ze goed terug te vinden zijn. Dus ik nam alle monsters nog eens door, met de tabellen met taxonomische gegevens. En helemaal onambigu was het nog niet. Zeker in het begin heroverweeg je je beslissingen nogal eens... en met terugkijken naar hoe het zoal zat beschadig je het één en ander weer, dus het wordt steeds lastiger er nog chocola van te maken. Maar het is gelukt! Ik heb al mijn forams aan Patrycja overgedragen, op mijn op één na laatste officiële werkdag. Nu is het aan Steffen en Patii om van alle soorten foto's te maken. En die in een online encyclopedie te zetten.

En de documentatie

En zo was alleen de laatste officiële dag nog over. Ik dacht dat ik zou praten met Lindsay, van de universiteit, over multivariate statistiek, maar het liep anders. Ze belde me uit de lunch. Maar nauwelijks verenigd werd het plan omgegooid; zomaar ineens hadden we twee eminente foram-dames op bezoek; één uit Moskou en één uit Murmansk. En we zouden "even" bij elkaar komen om over formas te praten. Allemaal, dus ook Lindsay en ik. Maar eerst moesten de gasten lunchen. Dus het liep tegen half drie dat we konden beginnen. Dat gaf mij de kans even een powerpointje in elkaar te draaien (kan iemand de volgende keer zijn of haar gasten aankondigen?). En met een populatie van 2 concludeer ik dat Russen lang van stof zijn. En Polen ook; Patii zou een kwartiertje praten, maar dat werd ook aanzienlijk meer. En de dame uit Murmansk sprak nauwelijks Engels, dus haar 30 slides zeer gedetailleerde presentatie moest ter plekke door de Moscovische dame vertaald worden. Daar gaat het niet rapper van.

Om kwart over zes kwamen we nog es volkomen daas die zaal uit rollen. geen tijd en/of energie meer voor multivariate statistiek... dat moet later nog maar es. Rare laatste werkdag zo... ik stuurde nog even een bijgewerkte datafile naar Lindsay, en fietste toen naar Skarven,
om met de dames nog een biertje en een bord visstoofpot te doen. Maar goed. Dat ik nu officieel werkloos ben wil niet zeggen dat ik niet meer op NP kom. Zoals vandaag, 1 juli; niet te onderscheiden van een gewone werkdag...