Soms zit het mee...

Wat zou er anders op de blog verschijnen dan een glorieus verslag van een zonnig hike-weekend? Lees verder, en u zult het zien. Het plan was veelbelovend. Het weer zou niet heel mooi zijn, maar wel redelijk, en we wilden naar Lyngen. Zo zat ik op een vrijdagavond met Tjarda in de auto op weg naar Max. En de motor sloeg af. En nog een keer. En nog eens. Gek genoeg sloeg hij soms uit zichzelf weer aan als ik gas gaf. Jumpstart, noemde Tjarda het. En begon over de brandstofpomp te hypothetiseren.

We haalden Max' huis wel! En na een grote pan spaghetti besloten we wat rond te rijden om te zien of de auto uit zichzelf weer op zou houden met die onzin. Zo ja zouden we het plan doorzetten, maar zo nee werd het tijd voor plan B. En na nog wat rommelige jumpstarts op rotondes was het duidelijk dat het plan B ging worden. En dat was: fjellheisen (de kabelbaan), en dan een stukje doorlopen tot we een mooie kampeerplaats zouden hebben, en dan de volgende dag achter Tromsdalstinden langs lopen.

Vrij snel hadden we een kampeerplek, met beekje, en nauwelijks uitzicht over de stad. En net niet, of misschien eigenlijk net wel, in de wolk die zwaar over Fløya heen hing. De rugzakken gingen af, en onmiddellijk daarna klonk er een kreet van onblijde verrassing. Max was zijn jas vergeten! En daar zit je dan, in regen, mist en wind. We besloten de beslissing over wat we daarme aan moesten maar tot de volgende dag uit te stellen. En dronken wat uiteenlopende dranken tot alle donsjacks en slaapzakken toch wel vreeswekkend nat begonnen te worden.

Ziet er niet echt uit als zomerkamperen. Max zit met Tjarda's jas aan (zelf draagt ze haar donsjack) per sms een vriend te vragen het weerbericht door te geven...

Tandenpoetsen in de mist

De volgende dag was het nog steeds vochtig en winderig en koud. We besloten dat het niet de moeite was moeilijk te doen om met veel gegoochel het gemis aan een jas te compenseren. Beter nu teruggaan, het zwaar bewolkte weekend gebruiken voor andere dingen die moeten gebeuren, en dan een andere keer wel weer de bergen in.

Tjarda kiest de snelle weg omlaag

Zo hebben we bij elkaar nauwelijks twee uur gelopen. Maar zo gaan die dingen. Nu is het zaterdagmiddag en de blog is alweer up to date...