Het voortschreidende afscheidnemen

Er zijn vast meer eloquente Britse intellectuelen in Groot-Brittannië dan in Tromsø. Wat dat betreft gaat Plymouth misschien een verademing worden. Zolang ik hier zit koester ik Stuart! Ik wist dat hij de laatste tijd niet zo online was geweest, dus mijn meldingen van aanstaande verhuizing hadden hem waarschijnlijk nog niet bereikt. En hij was beschikbaar voor een biertje.

Geweldig om terwijl de regen buiten nog op de daken kletterde met een biertje op de bank te zitten, en vrijelijk te roeren in onze respectievelijke zielen, en die van Britten, Noren en andere volkeren, en daarbij ongeremd gebruik te kunnen maken van ieder vocabulaire dat ons maar inviel. Als je een beetje arrogant-klassiek bent opgeleid kan je je ei niet kwijt in Noorwegen. Geen hond begrijpt je als je je niet beperkt tot colloquiaal (daar gaan we al) Engels, of Noors. Gevleugelde uitdrukkingen als "mens sana in corpore sano", "RSVP", "deus ex machina", "raison d'être", "QED" en wat niet vallen hier op hele, hele koude grond. Maar Stuart bouwt achteloos zinnen met de één na de ander van dat soort kreten erin. En niets wat je weet te zeggen komt hem onbekend voor. Wat een man.

En vanzelfsprekend is het technisch gezien niet goed voor je om tot vier uur 's nachts door te bomen onder het genot van corenwijn met fenalår-toast. Maar wat een balsem voor de ziel! Ik ga hem missen. Ik hoop maar dat we dergelijks kunnen voortzetten via lange-afstandscommunicatie. Veel gaat verloren in zulks, maar juist eloquentie niet!