De dagen waren al korter aan het worden, en ijzel was alweer gewoon. Maar nu met in één keer dat hele uur 's middags eraf, dat is wel radicaal. Mørketid komt eraan!
En om het wintergevoel aan te wakkeren kwamen de hemelgoden met de 1e, nauwelijks waarneembare, sneeuw. Ik reed 's avonds naar huis, en zag de eerste vlokken op me neerdalen. Het was vrij helder, dus het bleef bij een paar vlokken, maar toch. 's Ochtends lag er een heel bescheiden laagje op de stoep...
Het gaat nu een paar maanden wat suboptimaal worden... sneeuw die weer wegsmelt. Spekgladde wegen. Duisternis. Maar ik ben mentaal voorbereid...
Hartekreet, waarschijnlijk van één van de bovenbuurmeisjes... in liberale spelling: Eindelijijijijk!
2 comments:
Ach, als het al te subobtimaal wordt kun je altijd terugdenken aan de Pyreneeen. Krijg je vast een heerlijk warm gevoel van. Laten we even in het midden of dat is van de mooie herinneringen of van de vreugde niet meer daar te zijn ;-)
Gnirfst...
Post a Comment