Wereldkrukken

Hier in Tromsø kukelt iedereen aan de lopende band van een berg af, of glibbert uit over uitbundig voorradig ijs, of doet iets anders wat niet goed is voor de mens. Er word heel wat op krukken rondgestruikeld. Officieel zou je bij verwonding van de betrokken instanties krukken moeten krijgen, maar in de praktijk heb ik dat nog niet zien lukken. Toen Tana ongelukkig onderuit ging in Ersfjord betekende dat meteen dat mijn krukken weer emplooi gingen vinden.

Hier in Noorwegen zijn krukken met armsteunen die maar 180 graden beschrijven populair. Ik begrijp niet waarom! Ik heb nog een paar ouwe, die zo'n 345 graden doen, wat veel beter is, want als je dan je kruk moet loslaten om de deur op slot te doen (bijvoorbeeld) blijven ze aan je arm hangen. Als je links en rechts geblesseerd bent heb je wel wat anders aan je kop dan de hele tijd je krukken van de grond oprapen.

Die krukken zijn al mee geweest op hopen veldwerken en -excursies. Hebben Duitsland, Frankrijk, Schotland en Spanje gezien, als ik het mij goed herinner. En nu mochten ze mee naar Griekenland! Tana verklaarde me al voor gek dat ik niet als een malloot touristenstickers ben gaan verzamelen op die dingen. Zou wel grappig zijn...

Maar laten we hopen dat ze snel weer zonder kan, en ze hun feestbestaan met zeilvakanties weer kunnen inruilen voor een stoffig bestaan in de gangkast. Het zuigt, in de zomer in Tromsø opgesloten zitten in een zere knie! Iedereen is in het zonnetje aan het hiken en klimmen en jij zit je thuis af te vragen hoe je een kop koffie van de keuken naar de bank krijgt. De prognose is: zes weken in gips...