Kajakclub lidmaatschap ingewijd

Dan sta je voor de 1e keer bij je gehuurde clubkajak en dan vraag je je af of je je camera mee zal nemen. Zonde om op zo’n mooie dag geen camera bij je te hebben! Maar ook zonde om in de niet geringe golven om te slaan en het ding kwijt te zijn. Ik besloot het onverstandige maar te doen. En de blog vaart er wel bij! Mooie plaatjes.

Ik had net dezelfde dag de sleutel van het boothuis in de bus gekregen. Die kwam meteen van pas! Ik ging mee met Heli, een van de Finse dames, en Audun. Beide hebben een eigen kajak, maar die van Audun ligt bij dezelfde club. Ik zocht een mooie kajak uit (ze zijn allemaal mooi!) en alles wat erbij hoort: sok, reddingsvest, peddel, drijver. Achteraf bedacht ik dat het idee is dat je ook een pomp meeneemt, maar als je twee mede-kajakkers bij je hebt is dat eigenlijk niet nodig.

Het was een vrij stille dag in de stad, maar in Ersfjord, waar we heen gingen (mooie smalle fjord zonder wegen) woei het toch harder dan ik had verwacht. Dus dat was nog even dubio, met die camera... Maar Audun en ik hadden toch geen dry suits, dus het idee was toch om niet om te slaan. Dus, spullen aan en gaan. Tussen de golven van een halve meter langs het klimgebied. Mooi!

Toen we ergens een strandje tegenkwamen gingen we aan land, koffiepauze houden. Ik was duidelijk nog niet zo geroutineerd, dus kwam niet mooi loodrecht aanvaren, en dan duwen de golven je parallel aan de waterlijn en dreigen de golven over je boot heen te slaan. Ik was dus vrij nat toen ik aan land kwam. Zo leert men. Gelukkig zat de camera veilig onder de sok...

We besloten niet verder te varen maar terug, en aan dezelfde kant van de fjord, omdat in die wind oversteken zonder dry suits vragen om moeilijkheden zou zijn. Terug hadden we de wind in de rug, en de zon ook, dus dat was lekker ontspannend. Ik belandde op kop, en nam aan dat dat zichzelf wel op zou lossen, wegens dat de andere twee ervarener en dus sneller waren (waarbij Audun –natuurlijk- ook nog een veel snellere boot heeft). Het bleek van niet! Ik heb geloof ik per ongeluk een reputatie opgelopen van zeeduivel, of peddelfanaat of zoiets. Iets dat onervaren en al schijt heeft aan deining.

Let op het verschil tussen de zuidhelling (1e foto) en de noordhelling (deze)...

Overigens, het ziet er hier vrij kalm uit, al komt Auduns kajak enthousiast uit het water klotsen, maar daar waar de golfslag wel fotogeniek was hield ik mijn handen maar aan de peddel...

Van tijd tot tijd werd je opgetild door een golf van zo’n halve meter, wat op zich best lekker is, maar wel enigszins verontrustend als je net bij de pauze verhalen hebt gehoord over hoe makkelijk je omslaat op een golf, en je je camera bij je hebt. Maar je er zorgen over maken maakt de boel niet beter. Toen ze me eindelijk ingehaald hadden deden we het kalmer aan, en keutelden terug naar het strandje. Lekker hoor. Vaker doen! Hopen dat de dry suit colporteur snel zijn opwachting maakt, dan kan er meer!