Duitse hooligan

Mijn zwart-rood-gele outfit mocht weer uit de kast! Met een hele club mafkezen van NP en de universiteit zouden we Duitsland-Turkije gaan kijken in de voetbalkroeg. Onder ons wel 5 echte Duitsers. En dan nog een hele blob Noren, Denen, Britten, Polen en één Canadese. Allemaal Duitsland-supporters... helaas wou Nalan niet mee. Dat zou de enige Turkije-fan (want Turkse) zijn.

De vorige keer dat de Duitsers ergens kwamen in voetbal leken ze even de verkrampte zelfhaat te verliezen waar ze al langer dan ik leef aan lijken te lijden. Ze durfden zowaar met de nationale driekleur te zwaaien! En ik vind in het algemeen Duitsers leuke lui, ik gun ze dat. En verder is het ook een puberaal-rebels soort leuk om openlijk Duitsland te supporten. Als je dat doet als Nederlandse weet men meestal niet wat men overkómt. Duitserhaat is nog steeds algemeen.

Hier merk je het ook. Dat ik vorig jaar bij de roeiwedstrijd als Nederlandse met de Duitse vlag op mijn shirt rondhopste oogstte al immense verbazing. Een van de Duitsers die hier al een jaar of tien werkt zegt dat hij, als hij claimt Noor te zijn, hij veel en veel positievere respons ontvangt dan wanneer hij bekent Duitser te zijn. Noren klagen ook graag over Duitse caravans en campers die de boel ophouden op de weg, maar meestal blijken die dingen bijnadere inspectie gewoon een Noors kenteken te hebben.

Toen ik ook tijdens de koffiepauze een keer vertelde dat als Nederland het EK uitgeschopt zou worden, ik daarna Duistland zou steunen, keek Dorthe me ook vies aan, en zei dat ze initieel van plan was voor Nederland te zijn, maar als het zo moest ze daar vanaf zag.

Ik liep op woensdag met Gerit (een echte Duitse) kroegwaarts. Ik bekende ook eigenlijk niet aan voetbal te doen, normaliter. Ze vroeg wat er dan gebeurd was dat ik nu wél ging kijken. Ik antwoordde dat je van in het buitenland gaan wonen erg nationalistisch word. Ze keek zo es naar het zwart-rood-geel en reposteerde dat ze me er maar matig nationalistisch uit vond zien... daar had ze ook wel weer een punt.

Zo eindigde ik dus in Duits outfit in de voetbalkroeg. Ik vroeg me al af wat de kroegbaas ervan zou denken: die heeft me ook wel es helemaal in oranje die kroeg binnen zien sjokken. Helgard was ook in Duitse kleuren, maar die had de boel precies opsekop. Zo zagen we er samen maar fraai uit. Helaas is het er niet meer van gekomen daar een foto van te maken...

Er waren ook echte Duitse supporters: eentje met een vlag om zijn schouders en vlaggetjes op zijn wangen. Ze zongen ook authentieke Duitse voetballiedjes. De hele kroeg werd gedomineerd door aangangers van Duistland, wat een beetje jammer was, want de sfeer wordt gewoon wat energieker als het half om half is.

Over de wedstrijd hoef ik niks te zeggen neem ik aan. Tromsøse Duitsers kunnen overigens niet feesten: na de overwinning ging iedereen gewoon naar huis. Rare boel.

Ik heb nou wel, na voor het eerst dit tournooi een hele wedstrijd gezien te hebben (dat is, voor zover dat mogelijk was, met die maffe stroomstoring) een overdosis voetbal in mijn mik. Duitsland mag zonder mij de Spanjaarden het hoofd bieden. Maar toch was het bijzonder een keer in een volle kroeg te juichen voor de Mannschaft!