Verhuizen - hoe het niet moet

Gisteren mocht ik weer terug naar het adres waar ik zondag Stuart vandaan had helpen verhuizen. Helgard en Carsten grepen de kans aan om een verdieping omhoog te verhuizen, en in Stuarts oude appartement te trekken. Er moest dus een hoop reut naar boven!

Helgard en ik gingen zut slepen terwijl Carsten de keuken inrichtte. Men moet zijn prioriteiten weten te stellen.

In het begin gingen we strak, maar op een gegeven moment werd het meer slapstick. Er stond een soort van gelede kast; twee delen op elkaar, met van die houten pinnetjes ertussen om het geheel op zijn plaats te houden. Kwestie van bovenkant van de pinnetjes af tillen en gaan. Toen de kast inmiddels modernistische vormen had aangenomen en het onderstel het had begeven bedacht Carsten ineens dat hij bij de laatste verhuizing de twee delen aan elkaar had geschroefd...


Bij het verslepen van het televisiemeubel flikkerden drie van de vier poten eruit. Omdat er even geen houtlijm voorhanden was ligt het arme ding nu op zijn rug in de woonkamer.

En als klap op de vuurpijl zag ik kans me flink te snijden aan, je raadt het niet, de wasdroger. Wie verzint dat die dingen scherp zijn. Maar deze is het! Ik trok een decoratief bloedspoor door het huis, en liet me door Helgard een retestoer verbandje aanmeten. Daarmee was het slepen wel gedaan.

Met het zeulwerk gedaan was het tijd voor programmaonderdeel bierdrinken. Niks mis mee! Mooi uitzicht ook. Tana dook ook nog op, op tijd voor heerlijke pasta.

Ze zijn maar een meter of vier verhuisd, maar toch gaat er een housewarming komen! Zo mag ik dat graag zien.