Bukta festival

Eens in het jaar hebben ze hier een popfestivalletje. Vorig jaar was de hoofdact Iggy Pop, en dat is niet helemaal mijn vent, dus ik ging niet. Het was ook enorm petweer.

Dit jaar stond Woven Hand op het programma! Ergo, ik kocht een kaartje.
Van mijn vrienden hier was niemand erg enthousiast om mijn geweldige voorbeeld te volgen. Die waren niet zo van de festivals, of niet zo van Woven hand (onbegrijpelijk!), of ze zaten in Amsterdam of op Lofoten. Het leek erop dat ik in mijn eentje mijn ziel in elkaar zou gaan laten meppen.

Net toen ik op het punt stond die kant es op te gaan skypete Tana dat ze mee ging. Geweldig! Zoiets is met meer toch veel leuker.


Ik was eerder op de dag al de stad in geweest om mijn festivalkaartje in een polsbandje om te laten wisselen. Dat bleek een geweldig idee. Bij de ingang van het terrein stond een deprimerend lange rij met mensen die dat nog moesten doen. En over drie kwartier zou Woven Hand al spelen! Tana was van het late beslissen dus die moest die rij nog wél in.

De Leningrad Cowboys in actie

Ik keek even naar de Leningrad Cowboys, die een flink feestje aan het bouwen waren op het podium. En ik greep de gelegenheid aan om even wat te eten. Dat was er bij in geschoten. En je boterhammen mogen niet mee het terrein op. En het festivalvoer was Noorse cuisine! Niet te geloven. Ik schoof even een heerlijk broodje gemarineerde walvisbiefstuk naar binnen.



Toen dook Tana ook op. We hadden net tijd om een biertje te halen, en dan hop naar het main stage voor Woven Hand. Het was mijn niet aflatende gezeur over hoe goed dat wel niet is geweest dat haar hierheen had gelokt.

Dit plakkaat kom je tegen als je bier haalt. Geweldig! "Nee wij verkopen geen Coca Cola producten, wij vinden het immorele eikels. " Of zoiets. Helaas schenken ze wel Mack, en ik had me net van de week uit laten leggen dat de enige reden dat de brouwerij zelfstandig kan bestaan, is dat ze een Coca Cola licentie hebben... ach ja.

De mannen van de band verdienen een eigen blogpostje, dus ik ga nu even niet in detail in op het concert. Zometeen!

Na afloop deden we nog een biertje, lekker zittend in de zon, uitkijkend over de zee, en Kvaløya. Het was vreselijk mooi weer! En het uitzicht verbluffend. Op het kleine podium hoorde is ook een frontman opmerken dat hij, nu hij er stond, begreep waarom dat podium "paradisbukta" heette (bukta is baai).



Op zee verschenen een heleboel bootjes met opportunistische schippers. Die kwamen even gratis naar Patti Smith luisteren.


Zij was duidelijk populair. Het stond stampvol! Ze had even moeite om op gang te komen. Stond ook vervelend te doen met een klarinet. Maar later kwam ze er wel in, en ze sprong woest over het podium, het hele publiek meeslepend. Die vrouw kan het nog!



Na Patti Smith had je nog the Disciplines en the Dum Dum Boys. Die 1e, daar had ik nog nooit van gehoord. Tot ik ze een liedje in hoorde zetten dat je hier veel op de radio hoort: ..."hello Oslo, last time we met we didn't get along... next time don't be so hard on me....". Best een aardig liedje. En de tekst slaat bij mij ook wel aan.

Wat de stokvis hier deed is me niet helemaal duidelijk geworden, maar erg Tromsø was het wel! Op de achtergrond het hoofdpodium.

Die Dum Dum Boys, die had ik ook wel es op de radio gehoord, maar daar was ik niet zo van onder de indruk. Maar inmiddels had een van de NP managers zich bij ons aangesloten (een Noor, natuurlijk; bij management zitten ze wél) en die zette zijn nationalistische gevoelens in om ons te overreden naar dit stuk Noorse trots te blijven luisteren.



Dat deden we een tijdje. En toen smeerden we hem voor we verwachtten dat de hele 6000 man (het blijft Tromsø, dus niet al te massaal) dat tegelijkertijd wilden.

Een mooie festivaldag!



ps het festival zelf heeft ook een site met mooie foto's.