Heel even volwassen

Met Knut en Martha weg heb ik ineens een grotemensenhuis (met ramen aan 3 kanten!) met een grotemensentuin. En er wordt wel van me verwacht dat ik me daar wat van aantrek. Dus ik ben het 1e weekend dat ze weg waren meteen los gegaan op de rozenstruik voor mijn raam. Het raam kan nu open! Een noviteit. En de aardbeien kregen water.



Dit weekend kwam ik er niet meer onderuit: het gras moest gemaaid. Ik voelde me helemaal een gesettlede huisvrouw. Niet een goed gevoel, eigenlijk. Maar nou ja, iemand moet het doen. En met al die tuinverplichtingen (ik heb nog een huis onder mijn hoede, of beter gezegd, de planten die erin staan, en in mijn kantoor staan twee gastplanten), die niet goed samen gaan met mijn talenten, weet ik wel weer waarom ik zelf geen tuin heb. En waarom dat maar goed is. Als ik buiten wil zijn ga ik wel op mijn fiets zitten...

Dit zijn de twee logeerplanten; ze zijn ongeveer even oud. De ene komt van een zuidvergent kantoor en de andere uit een noordvergente...