Oog: back with a vengeance!

Tijdens het eerdergenoemde winterkajakken stroomden op de heenweg, tegen de wind in, de tranen over mijn wangen. Koude wind in je gezicht! En na zo'n tochtje is de open haard wel lekker. Maar de schoorsteen trekt niet helemaal top, dus meestal wordt het op een gegeven moment nogal rokerig. Zo ook toen. Niet lekker aan je ogen.

Later keek ik in de spiegel en zag dat mijn oog weer los zat. Verdomme! En dat zonder lenzen gedragen te hebben. Ik wil terug naar een arts. Niet degene die ik de vorige keer had; die keek even half in mijn oog en schreef me wat voor. Celia bleek diezelfde arts gehad te hebben, en die had nog veel naardere verhalen. Gelukkig is het kinderlijk eenvoudig om van arts te wisselen.

Van het weekend zocht ik es uit hoe het precies zat, en nou heb ik een andere huisarts. Maar het is pas net November, en de verandering gaat pas 1 December in... had eind Oktober moeten handelen, dan had ik nu naar een arts gekund. Leergeld. Zo gaat dat. Maar nu maar even een maand het beste ervan hopen...