Hij rijdt!!

Ik had stiekem in het weekend Dierks achterrem gerepareerd. Hij was helemaal onder de indruk! Hij klaagde dan ook niet toen ik zei dat de accu van de auto alweer leeg was, en ik hem vroeg het ding opnieuw te laden. Ik vroeg het maandagmiddag en dinsdagochtend zat het ding, geladen en al, weer op zijn plek. Dierk meende alleen dat het niet zo'n bar goeie was, dus dat een nieuwe kopen een goed idee zou zijn. Maar hij ried me af met een auto-accu rond te gaan fietsen.

We zouden eigenlijk dinsdag een ieuwe gaan kopen, maar diezelfde dag werd hij ook al door Fred Inge de gevaarlijke bibliothecaris gevraagd om te helpen met diens auto. Dus Dierk zag mogelijkheden: als ik nou Fred Inge hielp, en hij meeging een accu kopen... en aldus geschiede!

Omdat de motor koud zou zijn reed Fred Inge naar de accuboer. En naar het tankstation. Onwennige boel, tanken! Maar daarna was het mijn beurt. We speerden door de tunnel naar Fred Inge's huis, waar we eerst maar even spaghetti naar binnen schoven. En dan met een kuub gereedschap naar zijn auto. De beroemde Porsche 911. Mijn auto is mooier en beter. Misschien alleen iets minder snel...

Toen ik de auto neer wilde zetten had ik door dat ik het gaar deed. Ik wou al gaan steken en pieren, want dit is natuurlijk vrouwenparkeren, maar Fred Inge zei "nou en, er is hier geen hond" en daar had hij opok wel weer een punt mee. Staat wel pontificaal, zo...

Er was ergens bij het achterlicht een schroef lam gedraaid. Ook met ons tweeën kregen we hem er niet uit. Dus die moest eruit geboord worden. Klusje van niks! En daarna verwisselden we de accu van de Subaru. En Fred Inge monteerde het achternummerbord wat degelijker.

Mooi gezicht: gloedjenieuwe accu in vieze ouwe auto

Als je zo'n accu koopt is hij maar voor ~80% geladen, en moet je rijden om hem weer vol te krijgen. Dus dat deden we! Tunnel weer in, hele eiland door, dan er een heel rondje omheen... dat was wel goede training, want onder zulke pet-omstandigheden had ik niet gereden. Pikdonker, sneeuw op de weg, diepe groeven, sneeuw uit de lucht vallend, bochtig weggetje waar je 60 mag (moet! Vonden de auto's achter me) maar het ging goed. Fred Inge zei dat als ik daar kon rijden kon ik rijden, punt.

Na het hele eiland om geweest te zijn deden we het gewoon nóg es, ondergronds, en daarna konden we naar huis. Ik vond een mooie parkeerplaats op Lars Hagerups vei, de weg boven het huis. En bedankte Fred Inge met goede whisky en Woven Hand.

De auto doet het! En is ingewijd! En vandaag is Sanja er de hort mee op; die wou een middag vrij nemen voor een tocht ergens. Omdat ik de auto niet naar haar toe mocht brengen kwam ze hem halen. En heeft eerst mij op mijn werk afgezet: sjiek! Ik hoop dat vele mensen lol hebben met het ding. En ik zelf voel me sinds die vuurdoop-rit gisteren alweer een stuk zekerder van mijn zaak...