Bureaucratie

Let's get it over with, dacht ik en fietste naar het zogeheten trafikkstasjon, om het theorie-examen te doen. Ik dacht niet dat het heel moeilijk zou zijn. Je kan oefenen op internet, en over het algemeen haal ik het zonder moeite.

Zo wachtte ik op mijn beurt om mijn deelname te laten registreren. Vanzelfsprekend vroegen ze om ID. En ik toonde mijn Nederlandse pas. Daar waren ze niet blij mee! Op een niet-Noorse pas staat niet je Noorse persoonsnummer (het equivalent van je sofinummer). Dus ik vroeg of ze dat misschien ook nodig hadden. Nee, dat hadden ze niet, dat konden ze met één muisklik opvragen. Ze wilden het alleen op een pas zien staan. Staat in de regels! ID met én foto én persoonsnummer.

Noren hebben dat in hun paspoort, op hun rijbewijs of op hun bankkaart, in het algemeen. Mijn Nederlandse paspoort heeft dat natuurlijk niet, en een rijbewijs heb ik niet (duh! Wat deed ik daar anders) en op mijn bankpas staat alleen mijn rekeningnummer. Ergo, ze stuurden me naar huis. Regel eerst maar een ID.

Ik had niet gedacht dat het al moeilijk zou zijn toegang tot dat zaaltje te krijgen! Hoop gelazer. Folkeregisteret geeft dat soort passen niet uit, de juut snapt het probleem niet, want ik héb ID en een persoonsnummer, waarom zou dat per se op één document moeten?

Het postkantoor schijnt ID passen uit te geven. Ik ga maar es kijken. Maar wat een gelul. Als ze dat niet doen (op hun website reppen ze er met geen woord over! ) ben ik misschien genoodzaakt een pas aan te vragen bij een andere bank. Ik heb een maand huur als borg op een aparte rekening staan, bij de bank van Knut. Misschien geven die passen uit met de hele rimram erop. Zucht. En dat alleen om theorie-examen te mogen doen...