Algemene Noorsigheden

Enige tijd terug kwam ik nietsvermoedend de garage binnen om mijn fiets te pakken,en trof daar een baardige onbekende aan, die met een flinke bijl een karkas op een stevig hakblok in stukjes aan het hakken was. Noorse keukenmores!

Wat bleek, was dat Knut en Martha, de bovenburen, begonnen zijn met de grote renovatie die nodig was om dit versgekochte huis aan hun eisen te laten voldoen. Het is nogal wat werk, en ze kunnen best wat handige types gebruiken. Met TIFF als smoes hadden ze Martha’s ene broer, die inderdaad handig (en baardig) is, naar Tromsø gelokt. En blijkbaar is hij niet alleen handig met hout.

Tussen de bedrijven door kocht ik ook de nieuwe CD van Madrugada! De nationale trots.

Verder heb ik ook iets heel on-Noors gedaan. Eerder op de blog maak ik melding van klimmen met Audun, een van de NP-Noren. Voorlopig klimt hij even niet! Hij was onderuit gegaan op het ijs, en heeft zijn enkel gebroken. Stilzitten is niet zijn ding, dus hij hupst zoveel rond dat we collectief ons hart vasthouden. Als hij nog es onderuit gaat is’ie waarschijnlijk echt de sjaak… dus ik heb spikes voor hem gehaald. Als je maar één voet kan gebruiken kan die maar beter flink wat wrijving met de ondergrond hebben. Ik ga zelf de deur niet uit zonder die dingen in mijn tas, voor het geval, maar hij had met zijn autochtonenhoofd dergelijks nog nooit van dichtbij gezien. Maar toen ik ze toch kwam brengen nodigde hij me maar meteen uit voor het eten. Pinnekjøtt! Traditioneel Noors wintervoer. Met alles erop en eraan. Werd het toch nog Noors.

Van het weekend hoorde ik ineens een vehikel op de weg. Omdat Heimveien een niksig doodlopend weggetje is, is dat noemenswaardig, en keek ik even wie dat toch weer kon zijn. Was de sneeuwschuiver, die Knut en Martha ingehuurd hebben. Ook iets dat je in nederland niet veel ziet in je straat.


De verbouwing heeft inmiddels zulke woeste vormen aangenomen dat de hele garage vol ligt met bouwmateriaal, en de fietsen nou buiten slapen. De fiets van Knut, met aanhangsel voor de jongste, staat tegen een ”spark”. Niet alleen een speeltje! Het is hier heel gewoon om het ding als transportmiddel te gebruiken, bij het boodschappen doen en zo. Omhoog is duwen, omlaag ga je op de leggers staan. Met eventueel een kind of een boodschappentas op het zitje. Geeft wel een Anton Pieck gevoel, die dingen op straat.


En je fiets buiten laten staan geeft mooie plaatjes, maar erg goed voor de fiets is het niet. Misschien moet mijn fiets maar in de hal. Al is het niet echt praktisch, en combineert een echte Noorse houten vloer ook niet heel best met echte Noorse winterbanden…