Tromsø uit de lucht

Toen ik 22 juni wegvloog om terug te gaan naar Nederland was het toevallig prachtig weer. Ik nam wat foto's uit het raam van het vliegtuig. En die wou ik niet voor mezelf houden! De 1e foto is westwaarts genomen, net voor het vliegtuig keerde en we naar het zuiden gingen. De andere foto's kijken oostwaarts. Van zo'n hoogte heeft men mooi overzicht!

Hora est!!

Het is volbracht! Dit is nu de blog van Dr. M.H. Saher. Raar idee hoor. Maar het papier staat trots in zijn rode koker op een ereplaats, en ik heb het Dick zelf horen zeggen. De afsluiter van ruim vijf jaar zwoegen. En het gaat zo snel.

Van tevoren moet je je postdocbaan doen, en Noors leren, en verhuizen, en schilderen, en de boel voorbereiden. En dan ineens moet je naar het vliegveld. En als je dan op Schiphol staat heb je wel wat anders aan je hoofd. Men is niet alleen wetenschapper tenslotte. En als je dan eenmaal VUwaarts gaat gaat alles ineens ook heel snel. Voor je het weet sta je er in je nette pak! Ik vond het wel lekker om van tevoren even mijn powerpoint op die laptop te zetten. Dan weet je vast hoe het voelt om daar te staan.

En dan ineens is het echt! Het lekenpraatje ging goed, vond ik zelf. En de 1e vragen gingen ook wel. Het is überhaupt gaaf om daar publiekelijk complimenten te krijgen van die mensen waar je zo veel mee gewerkt hebt. Van die mensen die ook echt wat voor je betekenen, en die ook de experts zijn, en dan oprecht (leek me, althans) je proefschrift prijzen.




En wat betreft de daadwerkelijke verdediging; Gert-Jan en Harry stelden wel vragen waar ik wat mee kon. Pas later begon het zeweterig te worden. Met die vragen van Hans en Frank.




Als je daar achter het spreekgestoelte staat heb je niet de geestelijke rust om even de hele glaciaal-interglaciale cyclus te verklaren! Maar toen riep de pedel al “hora est”. En toen hield het niet op met snel gaan.








Borrel was zo voorbij, en diner ook, en feest ook... raar hoor, het lijkt een oogwenk, terwijl dat hele AIO-traject af en toe zo eindeloos lang kan lijken. Of zijn. Maar het was gaaf, allemaal geweldige mensen die trots op je zijn, of blij met je, of weetikveelwat. Ik heb zoveel mensen ook nauwelijks gesproken! Maar dat is onvermijdelijk denk ik.

In ieder geval, ik ben nu klaar, het is af. Ik voel me nog steeds een 17-jarig studentje, maar ik kan nu aantonen dat ik wel een 17-jarig studentje ben met een onderlegde mening over het klimaat. En wie het niet gelooft moet maar naar dat zeer officiële diploma kijken, of de hardcover versie van mijn proefschrift. En dan nu weer terug achter mijn bureau. Terug naar de Barents Zee!

Barbecue bij zomerhuisje - mooie laatste dag in Tromsø voor Drs. Saher

Mijn laatste avond in Tromsø werd gevuld met een kennismakingsbarbecue. Het project waarbinnen ik aangenomen ben bevat zowel lui van NP als van de universiteit. En om de banden wat aan te halen, zeker nu met nieuwe mensen als ik en Arto, de nóg nieuwere postdoc ("the crazy Fin") was er een barbecue bedacht. En de prof van de uni, Morten, vond het wel een goed idee dat bij zijn zomerhuisje te doen. Gaaf! We hadden onverwacht gaaf weer, het huisje is prachtig, de omgeving ook, en het was gewoon helemaal goed. Leuke mensen, koud bier, blije hond, knappend vuurtje. Geen betere manier denkbaar om de avond voor je vertrek door te brengen! Geen stress. Vanaf hier moet het maar goed gaan. Ik kan in het vliegtuig nog wat contempleren maar dan is het afgelopen. En moet ik me er maandag maar doorheen slaan! Ik hoop dat veel bloglezers erbij gaan zijn. Ik ben benieuwd.

Norsk kurs kapittel 1. Hvordan går det?

Eindelijk is de cursus Noors begonnen! Het werd tijd. Ik heb er lol in, ik heb geloof ik sinds ik 13 was geen nieuwe taal meer geleerd. Natuurlijk wel es op vakantie leren tellen, en wat basale dingen als alstublieft en dankuwel geleerd in een wazige taal, maar dit is weer het echie! Met woordenlijsten en overhoringen en gesprekjes oefenen en de hele mik. Ik vind het geweldig. En ik kan me nog herinneren dat het vroeger vreselijk was als je in de klas wat moest zeggen, maar die aversie is er wel uit. Ik klets wel.

Het is wel heel jammer dat ik 4 lessen ga missen. Van de 10. Met tien lessen had ik verder wel vooruit gekund. Woordenboek erbij en gaan. Maar met maar 6 moet ik het maar zien. Maar ik ben van plan zo veel mogelijk te oefenen! Dat ik het ook echt spreek. Soms ben ik heel trots als ik er een volzin uit krijg, maar voor je het weet krijg je er dan een op volle snelheid terug. Wat? Mijn grootste succes was nog dat ik in mijn queeste naar een wafel met bruine kaas op een absente kaasschaaf stuitte. Toen vroeg ik heel beleefd in het Noors aan de kantineman waar dat ding gebleven was. En het hielp!

Roregatta 2007

Het was memorabel! Ik ben blij dat ik meedeed aan dit grootse evenement. Wegens ons Olympische thema hadden we bedacht dat we met de Olympische ringen op onze borst, de nationale (nou ja, bijna dan) vlaggen op onze rug en wat schmink op onze kop zouden gaan roeien. En de stuur met allerlei winterspelen parafernalia. Opschminken on de kroeg was al leuk:



En na het schminken volgde de parade! Tromsøers grijpen elke smoes aan om een parade te houden. En nou liepen we mee! Nu verdienen we onze verblijfsvergunningen.



Let trouwens op de Finse interpretatie van de Olympische ringen. Het andere NP team was melting ice: de stuur was de zon, voor de gelegenheid uitgerust met een uitlaat waar broeikasgassen uit kwamen, en de roeiers waren specifieke gletschers, ijsbergen, en overige ijszaken. Hier de stuur met de snelste gletscher van Antarctica:





Op een gegeven moment mochten we. Maar er was enige vertwijfeling: de vrouwenboot was nog aan het racen. Met alle vrouwenriemen! De organisatie besloot dat we maar met de mannenriemen moesten. Dat was even een tegenvaller. Maar het moest maar.



Hoe het roeien, van beide teams, zelf ging is te zien op Youtube:

http://www.youtube.com/watch?v=7Rm6bIjt_-E

http://www.youtube.com/watch?v=eSf8IdSoI_Y

http://www.youtube.com/watch?v=QDLngSqx45s

http://www.youtube.com/watch?v=jLfIVr5Alow


Merk op dat de Olympiërs de wave staan te doen voor melting Ice...

En het ging pet met die ¤#"$£@riemen maar toch hadden we pret!




En toen bleek dat Melting Ice sneller was geweest (iets meer stoere mannen die geen moeite hadden met de riemen!) was het tijd om ze een overwinningsbiertje te geven in de studentenkroeg.

Gesettled en geoefend

Zo, gisteravond ben ik met beddegoed, een radio en al thuis afgezet. Lekker geslapen in het nieuwe huis! Het begint al wat te worden zo. Ook moest er vandaag een NP-er met de auto die kant op. Die heeft een flink pak kartonnen dozen voor me meegenomen! Eentje wordt tijdelijke klerenkast, eentje tijdelijke boekenkast...

En ook, ik gaf vandaag mijn NP praatje over mijn promotieonderzoek. In het kader van dat alle nieuwelingen hun achtergrond uit de doeken doen. Goed idee! En leuk om op het NP een tropisch praatje te geven. En een goeie oefening voor de 25e. Al wordt dat heel anders... overigens had ik overschat hoeveel raakvlak mijn werk met ze had. Bijna de hele zaal zat vol met mafkezen die alleen in het heden werken! Oceanografen en zo. Glaciologen. Weten die veel wat een deglaciatie is. Ze denken zelfs dat tijd van links naar rechts loopt. Rare types! Maar die zullen er de 25e ook wel bij zitten.

En dan morgen roeien. Toch maar niet als rendieren; niemand had zin in geweien maken, en het had ook niets met de naam van het team: "Hot topic" te maken. Dus we zijn maar overgestapt op een echt hot topic: Tromsø 2018. Die druiven willen de Olympische winterspelen hierheen halen. Onzalig idee. Maar wel hot, dus. De stuur gaat als generic wintersportman met fakkel, en de roeiers als nationale teams. Of zo. We hebben 6 roeiers, en ook wel 6 verschillende nationaliteiten, maar helaas wordt 1 ervan vertegenwoordigd door de stuur. Dus ik heb mijn Duitse genen in de strijd gegooid en nou ben ik het Duitse team. (Mag van de Duitse stuur.) Nederland wordt al vertegenwoordigd door Laura de Steur... es zien of mensen daar over gaan vallen. Ik zie het wel zitten. Einigkeit und Recht und Freiheit, ladida, tamtidam...

Verhuisd!

Ik had vanochtend de geest, dus ik besloot het hele verhuisgebeuren er maar doorheen te jagen. Gisteren had ik al lichting I aan spullen overgebracht. En vanochtend heb ik lichting II die kant op gedaan en de hele boel schoongemaakt. De laatste zutjes heb ik maar naar NP meegenomen; die komen wel weer es thuis. Nou nog even sleuteloverdracht regelen, en hopen dat dat met die bankrekening nog es lukt (ik had allang post van de bank verwacht, en die is nodig) zodat ik, jawel, de huur es kan betalen. En dan woon ik op de Heimvegen! (Of Heimveien. Die Noren doen op geen enkele manier aan consistente spelling.) Vanavond ga ik dat maar es vieren op het vasteland. Tijdens de barbecue bij de prof. En dan drink ik er later wel een glas whisky op met de huisbaas. De huisbazin drinkt niet- ze gaat niet weten wat ze mist! En het is nog erg basaal: ik heb dus een bed en een stoel, maar de enige kastruimte die ik heb bestaat uit keukenkastjes. Ik ga maar es wat kartonnen dozen regelen! Maar ik woon daar goed.



Hier nog even een plaatje van de BBQ bij de prof: ze zette me meteen aan het werk als cocktailbrouwer. En dit was het resultaat.

Een hyperend pinknosed reindeer op een stoel

Het is inmiddels zo’n hectische boel dat de titels van mijn postjes eronder gaan lijden. Ik moet nu binnen twee weken verhuizen, een NP-lezing geven, een roeiwedstrijd roeien (er is een uitvaller, dus ik roei! En ik hoef geen stuur te zijn. Daar hebben we een Duitser voor.) en eh, promoveren, dus. En dat begint wel een beetje spanning op te leveren. Vandaar het hyperen.

Verder, intussen heb ik ook Dorthe even geholpen met voorbereidingen voor de cruise in September. Er moet veel zut mee om de monsters in te bewaren. En daarvoor gebruikt men ethanol (of methanol, daar wil ik vanaf zijn) met rose bengal. Voor de niet-micropaleontologen: das een fuchsiaroze goedje dat organisch materiaal kleurt. Als je een roze foram treft weet je dus dat die of levend, of nog niet zo lang dood was toen hij in je monster belandde. Zijn ze gewoon wit of wat ze zoal ook zijn waren ze dus al zo lang dood dat al het organisch materiaal vergaan was. Ik heb even 42 liter ethanol van een dosis rose bengal poeder voorzien. En het stuift! Men dacht dat ik een bloedneus had, maar ik had gewoon ongemerkt rose bengal zitten snuiven. Eh. Misschien niet zo’n goed idee. Het waren de roeiers die het opviel, trouwens. Omdat ik roei word ik dus zeker een rendier! En deze keer ging het goed; ik had een vrouwen-riem. En tering wat maakt dat uit zeg. Die zijn hanteerbaar! Ik heb er wel zin in.




Uitzicht vanuit de roeiboot

En nou de stoel nog verklaren. Ik heb een stoel! Naast het bed dat ik al gebietst had. Dan lijkt het op een huis. Ik heb ook al pannen, een bord, en gordijnen. Gaat goed! En verf, overigens, Maar die moet nog op de muur. En dan die promotie nog. Alleteringst. In ieder geval begint de ellende qua outfit wat te luwen. Ik kocht in arren moede maar nog een paar nette schoenen. Dus dat is geregeld. Nou nog even iets van een shirt of zo. En dan komt het wel goed. En ik geef vrijdag een praatje hierzo, over mijn promotiewerk, en dat wordt een heel ander praatje dan mijn lekenpraatje, maar helpt wel om mijn hoofd weer een beetje tropenwaarts te krijgen. Wie weet stellen ze hier ook wel vragen die de oppositie ook gaat vragen. Wie weet!

Non persona sed numero!

Het is gelukt, ik heb een persoonsnummer! Ik probeerde ook meteen een bankrekening te openen maar dat mislukte, wegens grote lappen tekst in het Noors. Ik heb wel iets van een login aangemaakt maar de rest doe ik wel met een noorsofone collega erbij. En als ik de bankrekening heb kan ik zowaar loon ontvangen! En huur betalen. En dat soort dingen doen. Eindelijk. Ik kan ook een arts gaan uitkiezen; een persoonsnummer betekent ook automatisch dat je in het Noorse gezondheidszorgsysteem beland bent. Nu gaat het ergens op lijken hier.

Lagerfest

Vrijdag had het jaarlijkse magazijnsfeest, "lagerfest", plaats. Het idee ervan is dat ze de opslagruimte een beetje opsieren, en er tafels, stoelen, een geluidsinstallatie en nog wat zut neermikken, iedereen dan eerst vis eet, en daarna drinkt, danst en zwatelt tot men het daarmee gehad heeft en huiswaarts keert. Het was goed! Die opslag ligt vol met metershoog opgestapelde buitenboordmotoren, veldovens, overalls, boeien, en meer berestoere zut. Prachtige ambiance voor een feest.



Een waar bacchanaal aan vis en andere zeebeesten, en daarna Mack bier tot het op was. En al snel de dansvloer op met mijn gare knie; ik durfde wel te dansen maar bijna alleen met rechts. Moet je wel af en toe stoppen en erbij gaan zitten want dat is nogal zwaar. Maar het ging goed! De dansvloer werd al vroeg benut want onze warmbloedige prof joeg iedereen er meteen naartoe zodra de vis op was. Dat was wel goed. Dat ze de kritiekloosheid bezit om ook te dansen op de Black Eyed Peas viel me erg van haar tegen, maar laat ik het maar door de vingers zien. Gelukkig draaide men ook betere muziek, zoals Black Sabbath, the Clash, Lordi en Zappa. Om er een paar te noemen. En A-Ha! We zitten tenslotte in Noorwegen. Jeugdsentiment...
Wat ik trouwens precies voor dansmove bedoel met wat ik op die foto aan het doen ben weet ik niet. Het is wel een Jut en Jul op de dansvloer foto: de dame wier kant ik op kijk heeft vast mijn krukken gereserveerd voor na haar knie-operatie in juli...




Verder heb ik ook iets nieuws geprobeerd: snus! Pruimtabak, maar dan anders. Je stopt het onder je lip, en je kauwt er niet op. Sodemieters wat is dat sterk spul. De goser die het mee aanbood gaf me een extra klein plukje om te proberen, maar het steeg meteen naar mijn hoofd. Ik heb het maar weer uitgespuugd. Bleek later een goed idee te zijn geweest. Toen ik merkte hoe heftig het was, en aankondigde dat ik er maar mee ging stoppen, zei de aanbieder dezes nog dat als het mis ging en ik zou omdonderen hij wel voor me zou zorgen. Inmiddels heb ik al through the grapevine gehoord dat hij zelf zo los ging op wat daar zoal aanwezig was dat hij op een gegeven moment naar een taxi gedragen moest worden... goed dat ik daar niet op rekende. Overigens, het spul trekt net zo snel weg als het gaat, dus ik heb het hele feest redelijk nuchter uitgezeten.

En Nalan heeft meteen het decreet uitgevaardigd dat er ergens in oktober een feest komt voor de NP-wetenschappers (Lagerfest is ook voor de managers, IT-ers, en wat dies meer zij), georganiseerd door een van de nieuwe Duitse postdocs en ondergetekende. Dat moet een thema-feest worden. Wordt vast ook goed!

Roeiende rendieren en trage verhuizers

Ik heb het, ondanks mijn knie, toch maar mooi gered tot de reservelijst van een van de NP roeiteams! 16 juni is er een race in de haven, met van die ouwe lompe lekke reddingssloepen. Meer voor de lol dan voor de sport. Teams moeten ook verkleed! Een soort van aquatische GeoVUsie kroegentocht. En om de een of andere onopgehelderde reden gaat ons team als kerstman met rendieren. Dus ik moet maar es een gewei in elkaar prieken. Rare onzin wordt het. We zijn al wel een keertje wezen oefenen. Dat was geen succes; we hadden de grote, extra lompe boot, met extra lompe riemen, en die laatsten zijn erg dik, lang en zwaar, met als gevolg dat vooral de meisjes met kleine handjes ze nauwelijks onder controle konden houden. En als je ze op een comfortabel punt in de dollen had zitten staken ze aan de bootkant te ver uit, en tikte je zo je buurman de boot uit. En duwde je ze wat verder de boot uit kreeg het hefboomeffect vervelende gevolgen. Nog best moeilijk zo! Maar gelukkig is er geruled (excuus voor de taalvervuiling) dat dames met de gewone, dus niet de extra lompe, riemen mogen roeien. Gelukkig! Al heb ik daar alleen wat aan als er iemand uitvalt. Doet niemand dat dan ga ik wel juichen.




En inmiddels weet ik ook ongeveer wanneer ik mijn zooi tegemoet kan zien. Pas begin juli! Das wel pet. Moet ik een tijdje in een praktisch leeg huis wonen. En heb ik voor mijn promotie ook fiets noch nette schoenen in Amsterdam. Niet praktisch! Als er nog Amsterdammers die 22-27 juni een fiets te leen hebben deze blog lezen houd ik me aanbevolen... en qua outfit moet ik nog maar even zien. Geen zin om nog een keer geld over de balk te smijten voor schoenen die ik zelden draag. Maar of de pedel mijn hanwags zou goedkeuren...

World Environment Day

Dat was hem dan! Best een zinnige dag. Bijeenkomsten als deze bieden altijd allerlei soorten mogelijkheden voor inzicht. Met wat mazzel zie je je onderzoek in een wat breder perspectief, word je gewezen op implicaties van wat je aan het onderzoeken bent op andere terreinen, heb je wat meer overzicht van wie wat doet en waarom, en krijg je een state of the art overzicht van waar het onderzoek nu is. Ik weet nu bijvoorbeeld ongeveer wat ze met dat International Polar Year aanwillen. Verder leer ik hierzo in Tromsø vanalles over (ant)arctische bende, en ook hier weer. Dingen als: hoe meten ze eigenlijk verspreiding van zeeijs? Hoe en waarom maken ze onderscheid tussen oud en nieuw ijs? Wat weten ze zoal nog niet over het gedrag van de overgebleven ijskappen en wat zijn ze er aan aan het doen? Handig om up to date te blijven, want dingen als of de Antarctische ijskap nou groeit of krimpt is best belangrijk te weten, bijvoorbeeld als je de publieke discussie wil voeren of als je een Nederlands paspoort hebt. (Meerdere collega’s hebben al vergenoegd geconstateerd dat ik hier vast wel blijf, want welke gek gaat er met enige kennis van zeespiegelveranderingen nog terug naar Nederland?) Verder, er gebeuren een hoop dingen die de aandacht van het publiek ook trekken. De pizzly, die enorme ijsbergen die de laatste jaren op beide halfronden afbreken (en waarvan de olieboeren maar moeten hopen dat ze niet voor de grap wat boorplatforms omver drijven), de Zuid-Amerikaanse boeren en Indianen en wat dies meer zij die wegens smeltende Andesgletschers binnenkort geen water meer hebben, Nepalezen die wegens doorbrekende gletschermeren meer water in hun mik krijgen dan ze leuk vinden… (Nieuwe term geleerd trouwens: GLOF, van Glacier Lake Outburst Flood.) Helaas kon het geen feest blijven en ben ik afgehaakt na een dodelijk saai praatje van een vage Finse beleidsdame. En dan morgen gewoon weer naar doje beesten kijken!

PS de prijs voor gaafste organisatienaam gaat naar: Riikkaidgaskasas Boazodoalloguovddas! (En das nog zonder diacrieten!) In iets dagelijkser taalgebruik "the international centre for reindeer husbandry". Mooie taal, Sami...

Desmond Tutu saves the day!

Dag 1 van de tweedaagse World Environment Day is achter de rug. Of beter gezegd, hij is aangebroken, want gisteren was een soort van voorbereidende dag. Wel leuk overigens. Meer Noorse ministers bij elkaar gezien dan ik ooit Nederlandse zag. En dus een hoop geklets! Niet altijd slecht. De Noorse premier blijkt een hele saaie spreker, maar hij heeft ook welbespraaktere collega's, zoals die van ontwikkelingssamenwerking. En bigshots van UNEP, WWF, IPCC en wat dies meer zij zijn ook niet altijd geselecteerd op retorische qualiteiten. Maar bij elkaar toch best informatief. En Tutu was natuurlijk geweldig! Die had de hele zaal helemaal in zijn greep. Die geestelijken, dat zijn vaak wel goeie sprekers... en zeker deze! En ik vond het wel bijzonder om te luisteren naar het praatje van een Inuit dame, die alle frasen als "goeiemorgen" en "bedankt" ook even in het Inuktitut deed. Goedkope truc maar ik had nog nooit iemand live die taal horen bezigen. En in de koffiepauze raakte ik aan de praat met een Sami in traditionele outfit. Ook een first timer. En de ene na de andere arctische bigshot aanhoren gaf me wel het idee dat Tromsø is waar het gebeurt! Hier zit je in het epicentrum van arctisch onderzoek. En de franje eromheen. Wel goed dat. Vandaag weer. Vandaag meer. En vandaag minder politici en meer onderzoek. Heb er wel zin in.



VLNR trouwens, beschrijvingen uit de folder: Igor Tsjestin, Secretary General of World Wildlife Fund in Russia, Sheila Watt Cloutier, former President of Inuit Circumpolar Conference, Masoumeh Ebtekar, Head of Centre for Peace and Enviroment, Iran, Achim Steiner, Executive Director of UNEP, Archbishop Desmond Tutu, Human rights and environmental activist, and Erik Solheim, Norwegian Minister of Development, en achter het spreekgestoelte de Noorse premier Jens Stoltenberg.

Quote van de week

Overigens, in het kader van de World Environmental Day is er zometeen een gala in Polaria, hiernaast. Met de kroonprins en zo. Ik zag toevallig net onze wetenschappelijke baas erheen lopen. In krijtstreep. Een onalledaags gezicht! En misschien kan ik dat illustreren door op te merken (even hopen dat de NP Nederlanders dit niet lezen en vervolgens aan hem doorbriefen) dat hij me initieel deed denken aan een van de vaak door de Pijp ronddwalende daklozen. De kerel deed van de week ook nog een mooie uitspreek. Het is IPY, er worden veel nieuwe mensen aangenomen, en de meesten niet Noors. Er zijn dus nu vrij veel mensen die de taal dan ook niet spreken. En hij (de baas, dus) zat een bijeenkomst voor van het wetenschappelijke deel van NP (wat wil zeggen dat de cartografen, IT-ers en managers er niet bij zijn, en misschien nog wel wat lui), en hij meldde dat er op hoog niveau gedebatteerd was over wat voor taalbeleid er eigenlijk gevoerd zou worden. Hij zei hierover het volgende: "We decided to act essentially pragmatic. At the start of meetings like this I will just ask who does not speak Norwegian, and if no hands are raised I'll continue in Swedish." Het is wel mooi. Nooit zo gerealiseerd dat die Scandinaviërs Zweeds, Deens en Noors nauwelijks als verschillende talen zien.

Zon, zee en sjans

Het is een weekend met atypisch weer geweest! Dat was goed en slecht, want op zich is goed weer natuurlijk leuk, maar zolang mij knie nog niet goed is heb ik eerlijk gezegd liever rotweer. Frustrerend zo! Ik kan inmiddels best aardig fietsen, maar ik kan met links nog weinig kracht zetten, dus hellingen zijn nog lastig. Naar de Heimvegen fietsen is best een prestatie zo. En met die poot wil ik nog niet proberen een van de bruggen over te fietsen, want ik ben bang dat ik dan morgen een terugval heb. En het eiland is ook best mooi maar ik heb het er ou wel mee gehad. Ik wil een berg op! Morgen ga ik naar de universiteit fietsen, en dat wordt dan het verste stuk sinds het volleybal. En dan een week gewoon werken en dan zou ik komend weekend toch wel weer helemaal fietsfähig moeten zijn. En dan ga ik me waarschijnlijk meer met het huis bezighouden dan met rondfietsen, maar in ieder geval KAN ik dan weer iets. Een boek lezen blijft niet leuk. Ik kan dan zeker naar een verfwinkel! Als ik niet over de top van het eiland kan kan ik überhaupt wel langs de kust.

Maar goed. Wat deed ik wel? Onder andere in de tuin aan de Heimvegen een boek lezen. Maakte trouwens nog een foto van het begin van de Heimvegen (de hele weg is maar ~75 m lang). Je kan links het huis net zien.


En toen het daar koud werd wegens zon aan andere kant van het eiland ging ik dara maar even een boek lezen. Er staat bovenop de heuvel een best mooi kerkje, met een kerkhof erbij. De kerk paste niet helemaal op de foto, maar ik heb geloof ik de fraaie functionaliteit er wel van weten te vangen. En vanaf de stoep van de kerk heb je mooi uitzicht.




Zondag ben ik ook nog even naar de zuidpunt van het eiland gefietst. Daar hebben ze iets tussen een drooggelegd Vondelpark en het strand in. Dat ziet er zo uit:


En ik kon een heel decoratief schuurtje een eind verderop ook niet weerstaan:




Dat was dus de zon en de zee. En nou het meest mediagenieke onderwerp nog: sjans! Ik had ook wel echte, van een compleet ontketende, straalbezopen Noor (wel met een mooie naam trouwens: Rune), maar wat ik leuker vond was dat ik inmiddels gespot ben door een andere bewoner van de Heimvegen. De buurpoes! Toen die ineens van een flinke afstand "miew" riep en doelbewust mijn kant op kwam stekkeren vroeg ik me nog even af of het misschien een niet al te viriele zwart-witte kater zou zijn, maar neen, volgens mij is het een poes. En een hele leuke! Gelukkig lag er net een paparazzo in het gras en die heeft nog een compromitterende foto weten te maken.




En dat was dan weer bijna een heel weekend... morgen es zien hoe blogfähig Desmond Tutu en de zijnen zijn!

Het trage deel van het genezingsproces

Dit is nou zo'n periode van een paar dagen waarin de blog saai wordt! Mijn knie gaat nog wel vooruit maar niet meer zo hard. Ik kan wel fietsen, maar het is op het randje, dus ik doe het met mate. Nog niet verder dan het instituut. Ben dus nog niet op gewenst mobiliteitsniveau. Jammer, want het is prachtweer. En er ligt een huis op me te wachten. In ieder geval gaat het werk vooruit. Al is dat iets wat ook wel kan op regenachtige dagen. Misschien mijn trots maar inslikken en morgen met de bus naar de winkel om verf en rollers en zo te halen...

Maar goed. Die knie komt er vast nog wel; ik hoop in ieder geval dat ik maandag naar de universiteit kan fietsen want er is een soort van wereldklimaatdag gaande daar. (http://www.wed.npolar.no) En natuurlijk kan ik met de bus maar ik wil niet! Overigens is het iets met niet alleen wetenschap. Desmond Tutu gaat zich er ook tegenaan bemoeien. Dat soort lui! Lijkt me wel leuk. En dan wordt de blog ook vanzelf weer wat spannender.