Solliciteren voor de camera

Plymouth had me op gesprek uitgenodigd! Voor een postdocbaan in hoogresolute zeespiegelreconstructie met behulp van getijdenmoeras-foraminiferen.

Ik had es op internet gekeken naar de logistiek. Wat een ellende! De meest efficiënte manier om er te komen was vliegen naar Oslo, dan Kopenhagen, dan Londen en dan 5 uur met de trein. Voor een gesprek van een half uur! Hoop gedoe. Gelukkig vonden ze video-conferencing ook goed.

Dus daar zat ik! Ik mijn nette colbert. Bril op. Dat laatste was zowaar nuttig, want dat scherm waar ik tegenaan keek was anders veel te onscherp. En ik had er niet helemaal een voldaan gevoel over, maar nou ja, we gaan het zien. Ze laten het me vanavond al weten!

Maar, wel leuk dus, de nette wetenschapper uithangen achter een tafel, terwijl je onder die tafel gewoon je gestreepte panty aanhebt, en van die sokken die eigenlijk in de was hadden gemoeten, en hele hele ouwe kistjes...

Ik in video-sollicitatiegesprek-outfit!