Auto haalt kajakexamen

Dat kajakstatief, dat moest maar es uitgeprobeerd worden! En Heli had zin in een kajaktochtje. En Mats wilde ook iets. Ik heb bedongen dat we deze keer níet vanaf het boothuis zouden.
Ik had Halgeir al op de hoogte gebracht. Of hij zou komen of niet wist ik niet, maar die kan zichzelf redden, dus het was vroeg genoeg als we dat ter plekke uitvonden. Ik kwam alleen Ingeborg tegen in de supermarkt, en die wilde ook mee. Dat betekende 4 kajaks op 2 auto's! Een goeie doop voor het blikje.

Zo verzamelden we (behalve Mats) bij het boothuis. En jawel, het ging! Twee kajaks op het dak! Je moet er op de wegen hier, met veel slecht asfalt, wat voorzichtig mee rijden. Maar zelfs met 70 over de brug met twee windvangers op het dak was geen probleem!

Hij kon het! Overigens valt pas in de grote versie op dat het echt twéé kajaks zijn. En ik vond in Kvaløyvågen een andere blauwe jaren '80-bak om hem naast te zetten.

Heli pikte Mats op, en zo reden naar Kvaløyvågen. Kajaks het water in, en daar gingen we! Mooi weer, leuke mensen, helemaal top. Van dat weer, overigens, dat mij me zeer deed verheugen over het reddingsvest dat Marieke me had gegeven. Dat is zo'n zelfopblazend ding. En zolang je niet uit je kajak dondert blaast hij zich niet op, en is dus lekker klein. En dat scheelt! Je wordt maar half zo plakkerig.

Zie de lelijke peddel. En de frisse onbedekte rug! (foto: Mats)

We paddelden zomaar een kant op, tot Halgeir over lunch begon te zwatelen. Ingeborg, die geboren is tussen de grimmige rotsen, wilde een zandstrandje voor lunch. We zagen er wel een, maar daarvoor moesten we de fjord over, en Mats had geen dry suit aan, dus dat deden we maar niet. Halgeir was ons getrut blijbaar zat en ging lekker toch. Wij gokten op een strandje in een beschutte baai. Dat was er niet, maar wel gras en hei om op te liggen. In de zon. Heerlijk!

Ingeborg en MatsKajaks op het droge

Relaxen na de lunch (foto: Mats)

Toen Halgeir weer in zicht verscheen maakten we ons weer op voor onder water, en peddelden gezamelijk weer terug. Bij terugkeer hadden we al bijna routine in het kajaks-op-het-dak-hijsen. En terugrijden leverde nog een extra test op: bij een kruising een aantaal rendieren die nerveus over de weg renden. Ging allemaal goed! En alles bij elkaar was het een gave dag. Dit ga ik vaker doen. En het is goed te weten dat ik iemand mee kan nemen!

In de buurt van de auto's was nog zo'n rek waar men vis op te drogen hangt. Daar kon je onderdoor varen, als je een beetje wist te mikken. Dat kon ik natuurlijk niet laten. In de stank onder ontelbare verminkte lijken door varen, wie wil het niet! Overigens is boven te zien dat het rek verre van vol hing. Edoch, genoeg lijken voor een kodak moment (zien onder).