Lentekamperen! (Komen meer foto's nog)

Er is ZAT te doen hier, maar de weersverwachting zei alleen maar ZON, ZON, ZON voor het hele weekend. Dan kan je gewoon niet het hele weekend in je broeierig warme kantoor zitten! Dus we zouden er met een paar man tussenuit vozen. Zaterdagmiddag weg, kajakken, ergens slapen, zondag terug.

In het boothuis werd het spannender dan voorheen. We hadden 5 man en 2 auto's. Nina zou eerst gewoon drie kajaks op haar dak plakken, maar bedacht zich. Dat werd dus één tweepersoonskajak. Maar dat ding is loodzwaar, en in het midden zit een groot niet-afsluitbaar bagagavak. Dat is er dus één waarmee je niet moet omslaan! Verder waren we drie Zweden, een Finse, en een Nederlandse. En de grap is dat als je kajakt, je normaliter één hand vast aan de peddel houdt, en het ding in je ander hand laat roteren. En de grap is dat van land tot land verschilt welke hand wat doet... Noren hebben hun linkerhand vast. Nederlanders ook. Finnen en Zweden daarentegen doen dat juist met rechts. Maar raad eens hoeveel Zweeds-draaiende peddels ze hebben bij een Noorse kajakklub...

We reden naar een baai op Ringvassøy, en maakten ons daar klaar voor onder water. Er ook nog achter komende dat we twee reddingsvesten te weinig mee hadden. Maar ach, het woei niet hard, en we moesten toch voorzichtig doen, met die tweepersoonskajak, en vier man zonder dry suit. Dus we gingen! Ik liet wat extra lucht in mijn dry suit en gaf het reddingsvest weg. En dan verder gewoon geen stomme dingen doen.

We kajakten wat langs de kust. En zagen na een tijdje een strandje, waar een vuurtje brandde. Achter het strandje stond een huisje waar wat mensen in de zon zaten. En die riepen iets. Iets met "zin in walvissenvlees?" En we keken nog eens goed. Dat vuurtje, dat was geen kampvuur, dat was een rottend walvisselijk dat precies bij die lui hun huisje waas aangespoeld, en wat ze in arren moede maar in de hens hadden gezet om er vanaf te komen! Stel u eens voor hoe dat ruikt.

We kletsten even met die lui, en togen verder. Ze hadden ons iets verteld over een mooi strandje verderop. En na een tijdje zagen we niet alleen heel veel zee-arenden, en twee rendieren, maar ook dat strandje. En we hadden allemaal honger inmiddels, dus dat werd hem.

Ondanks dat de meesten buiten wilden slapen zetten we toch de tenten maar op. Voor de zekerheid! En Eeva kookte een goddelijk avondmaal. Dat door Mats werd afgemaakt met een heuse kaasplank. Met druiven! Wat een man. En er was meer bier, wijn en sterke drank dan we opkregen. (Das ook het goeie van kajakken: het komt niet zo op gewicht aan, dus je kan bier meenemen!)

Tegen bedtijd gingen Nina en Adina (die vriendin van Nina) knus in de bosrand liggen. Ik had zin in slapen met uitzicht, dus ik klauterde nog wat hogerop. Prachtuitzicht! En het 1e buitenslapen van het seizoen!

Zelfportret op slaapplek

Ik werd er wel een beetje melancholisch van. Misschien is dit binnekort afgelopen! Maar dat moet eerst maar blijken. Ik sliep in op de verende hei. En werd weer wakker van de volle zon op mijn slaapzak. Ik lag nog een tijdje te malen (Tana) maar ik zag beneden geen beweging, en probeerde liever nog wat te slapen dan dat ik in mijn eentje op het strand zou eindigen.

Toen ik toch naar beneden ging kwam ik nog langs een diep slapende Adina. De rest was up and about. Al een hele tijd! Maar net uit mijn blikvbeld, blijkbaar. Ik sloot mij aan bij het voor Eeva al uren bezig zijnde ontbijt. En toen ik daarmee klaar was trok Nina Adina maar es uit bed.


Terwijl laatstgenoemde ontbeet liep de rest nog even naar de andere kant van het schiereilandje. Een prachtig wit schelpenstrand! Maar daarna moesten we maar es de terugreis aanvaarden. Bij het de kajak klaarmaken viel me ineens op dat er op het strandje waar ze lagen heel veel mosselen zaten. Dat hadden we bij hoger water niet gezien. Gauw een paar meenemen voor Emma, samen met wie ik in Amsterdam AIO was, en die met schelpen werkt. Hopen dat ze goed zijn!

En met de wind in de rug peddelden we terug. We konden halverwege nog constateren dat walvissen beter branden bij laagwater. En zonder verder veel woests kwamen we terug bij het strandje waar we begonnen waren. We hadden nog even een heerlijke lunch in de zon, en daarna moesten we terug, de grotemensenwereld in!