Kajakkamperen, verslavend dat

Misschien is mijn tijd hier bijna op... genieten zolang het nog kan! Dat Mats al halverwege de week begon te zeuren dat het een goed idee was een weekend weg te gaan kwam dat dan ook als geroepen. Helemaal toen Sanja zich erbij aansloot. Al was dat een doje mus: met alles wat ze nog moest doen vóór ze naar Ny-Ålesund zou vertrekken voor haar geestesoog trok ze zich weer terug.

Mats gaf me de keus: skiën of kajakken. Hiken was geen optie. Ik koos kajakken. Ik weet zo ongeveer uit context hoe goed die goser kan skiën. Van die lui die vanuit Longyearbyen naar de zuidpunt van Spitsbergen zijn geski'd, en daarvandaan naar de noordpunt, en dan terug naar Longyearbyen, die vervelen zich als ze met mij gaan skiën. En kajakken, das nogal egalitair.

We vertrokken naar Sommarøy! Daar in de omgeving is allemaal ondiep water met allemaal kleine eilandjes, wat leuk kajakken is, omdat je goed zicht hebt op wat zich onder je afspeelt, het afwisseld is, en je heelveel onbewoonde eilandjes hebt om op te kamperen.

En dat was een goed idee! Mats blijkt een perfekte kampeermaat, het weer zat mee, het stierf van de zeearenden en rare vogels, en we zagen zelfs een stel speelse otters. En als je helemaal óm Sommarøy heen vaart krijg je ook de lol van echte oceanische golven. Kon er geen foto van maken, want onder zulke omstandigheden wil je niet je peddel loslaten, maar het was leuk.

Op de tweede dag moesten we wel terug naar Kvaløya, want we hadden drinkwater nodig, en al die mini-eilandjes hebben een te klein oppervlak om beekjes te hebben. Maar daar was het ook mooi. En er bevond zich nog een kale top waar je met twee bier in je jaszak naartoe kon klimmen. En het beekje waar het om te doen was bood ook een bad! Helemaal goed dus. En we werden nog gematst: terug bij de zuto kon ik zo snel mijn sleutels niet vinden. En u raadt het al: de autosleutel, met de rest van de bos eraan vast, zat gewoon in het contact. Ai... maar dit is Troms. Daar kom je daarmee weg.

Zo kwamen we tevreden thuis! Het was een heel gaaf weekend geweest. En ik kreeg nog bonus: Sanja had gezien dat Knut en trampoline had gekocht voor zijn dochters, en was erg geïnteresseerd. Knut was heel specifiek geweest over dat ik dat ding ook nog gebruiken. Dus het was jammer dat Sanja niet met ons mee was gegaan, maar zo kon ik toch nog even stuiterend van haar gezelschap genieten! En na afloop door haar meegebracht ijs eten. Als het me de rest van de tijd lukt net zo hard te genieten dan zit ik gebakken!

We hadden zowaar nog een zonsondergang en opkomst, omdat hij achter Sommarøy verdween, en daar kwart over twaalf weer achter vandaan kwam. Al was het eigenlijk natuurlijk een zonsvoortgang, of zoiets...


Veel schatten op het strand!

Hier naderen we het oceanische stuk van de tocht. Verderop waren foto's geen optie meer!

Toen we voor het eten nog even naar een bergtop klommen hadden weg schitterend uitzicht over de omgeving. De zwarte blob linksachter is Sommarøy, de steile blob aan het einde van de landtong met het kerkje erop is Brensholmen, waar ik meermalen geklommen heb, en wie bij het dichtsbije strandje een gele pixel weet te ontwaren heeft onze kampeerplek gespot...

Mats vond nog een imposante veer. Meeuw of zeearend?

Op de weg naar beneden vanaf die bergtop vonden we nog een memento mori... een rendier dat minder fortuinlijk had getracht naar beneden te klauteren dan wij.

En het bier was nog niet op na die bergtop!

En de whisky al helemaal niet.

Geen idee wat dit voor vogels zijn, maar ze zaten daar wel mooi.

En een laatste sfeerbeeld!