Champagne in een hagelstorm

Onze Zweedse schone was jarig! En het leek haar een goed idee om ter gelegenhede daarvan naar de top van Rødtind te klimmen, ter plekke een fles champagne open te trekken, de inhoud gezamelijk te nuttigen, en dan weer naar beneden te skiën. Wat een goed idee! De weersvoorspelling was regen en nog meer regen, maar een kniesoor die daarop let. Ik had er wel fiducie in: met zulk weer is de sneeuw traag en voorspelbaar. Helemaal mijn ding! En de enige eerdere keer dat ik Rødtind afgeski'd was was de sneeuw veel lastiger geweest, maar had ik toch heelhuids de eindstreep gehaald (zie postje "jarig").

De andere dames gingen met de bus, maar ik houd niet van de bus. Ik ging op de fiets! Het is best een eindje fietsen, en het regende, dus ik droop en stonk al voordat de 1e stap gezet was. Maar een kniesoor die daarop let.

De weg omhoog was voortgangtechnisch natuurlijk niet de uitdaging; dat is het nooit. Maar het was wel uitdagend weer. Na het één en ander aan hoogtemeters ging de regen over in hagel, die met kracht in je gezicht sloeg. Bij vlagen konden we de top zien. Maar voor we het wisten stonden we daar toch! En maakte ik kennis met iets wat wellicht een Zweeds fenomeen is: vrijwel alle dames kleedden zich boven de gordel spontaan tot op het ondergoed uit, om daarna meer kleren aan te trekken dan ze voorheen aangehad hadden. Ik vermoed dat Zweden een hekel hebben aan natte zweterige kleren op hun huid, enze als het zware werk gedaan is graag iets droogs aantrekken. Ik was toch kansloos: enerzijds omdat ik op fjellski was (alle Zweden waren op randonnee- en telemarkski's; gelukkig was er nog een Noorse op fjellski mee), en dat is veel zwaarder (dwz: das zwaarder naar beneden skiën, maar gezegd moet worden dat het veel lichter omhoog lopen is) en daarna mocht ik nog een klein uur op de fiets. Dus ik trok alleen een extra trui aan.

En daar ging de champagne! Nina had goed geschud, dus het spoot. Recht mijn tas in. Ach ja. Terwijl iederen de vellen van zijn (haar, eigenlijk) ski's trok ging de fles rond. En wat pakken koekjes. En na een verjaardagsliedje in het Zweeds konden we naar beneden!

De andere dames kwamen als kometen naar beneden. Sommigen zodanig telemarkend dat het meer een knieval leek (mooi!), anderen alpien rossend. En ik en de andere dame op fjellski wat gematigder naar beneden zwierend. Ging lekker! In het begin met regen en hagel weinig zicht, maar dat hield op. Wel zure spieren, maar ik kwam bijna die hele berg slalommend af. Ik leer het nog es. En op een gegeven moment ging zowaar de Noorse zodanig onderuit dat het lastig was overeind te komen. Heb ik haar overeind geholpen! De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

En zo waren we terug bij mijn fiets! De dames verdwenen de bus in, en zouden linea recta naar de kroeg. Ik had nog 50 minuten fietsen voor de boeg, en ik had nog niet gegeten (honger als een paard, inmiddels!) dus ik ploeterde naar huis, genoot een pizza, en spoelde een maatschappelijk onacceptabele laag zweet van me af onder de douche. Die kroeg liet ik maar even schieten. Maar, een geslaagde dag! En, helaas, geen foto's dus, maar misschien kan ik via Nina aan wat Zweeds beeldmateriaal komen...