Winterbarbecue

Ga barbecuën in de winter en word geconfronteerd met moslims, zombies, onzichtbare kinderen en dwalende antipodale gezusters. Zoiets excentrieks werkt als een magneet op nog veel meer rariteiten!

Maar misschien ook niet. De moslims, dat waren geen moslims, dat lag aan een communicatiestoornis. Zondagochtend had Tana een sjiek ontbijt geregeld voor Elvar de IJslander en diens dochter, en mij. Geweldig! In het zonnetje fruitsalade, wentelteefjes en chocoladetaart eten. Elvar is een jonge strakke kerel, maar die heeft zich zo vroeg voortgeplant dat zijn dochter al een vrouw is, en dus helemaal niet eng. In ieder geval, Tana stelde voor 's avonds te gaan barbecuën op het strand. Elvar zei dat hij nog wat moslims had, voor op het vuur. Dachten we. Anders zo'n politiek correcte vent! Maar wat hij had echt had gezegd was "mushrooms".

Overigens kwamen ze niet, onze IJslanders. Maar wij zetten het plan door. Op het strand is een vuurplaats gemetseld, maar we hadden snel door dat die te veel in de wind lag. Dus groeven we de barbecue uit de sneeuw... dat was nog best een werk.

Verder was er natuurlijk niemand bezig met dergelijks. Wel liepen er in de periferie allemaal types rond. Vaak een beetje kleumend, aarzelend, en/of glibberend. Dat geeft mensen een zombie-motoriek. Steeds van die onelegant uit de boomrand opdoemende schaduwen... geen enkel probleem je in een horrorfilm te wanen.


En twee schimmen bleven maar verdacht om ons heen dwalen. Geen idee wat die in hun schild voerden. Maar na de aardappelen en worst hadden we een toetje: gekaramelliseerde vijgen met room. En we kregen het niet op! En ga maar es in glibber drijvende vijgen transporteren zonder dat het een kliederboel wordt. Dus ik stapte op de ene schim af, en vroeg of ze toevallig zin had in ook een toetje. En dat had ze! De twee schimmen bleken twee Australische zusjes die een paar dagen in Tromsø waren, en heel erg hoopten op noorderlicht. Zo waren ze al een hele tijd wat aan het dralen onder het dichte wolkendek. In de kou. En hun toeristengids had gezegd dat je noorderlicht beter ziet een eindje uit de stad. Dus kozen ze telegrafbukta... is een weinig Australische benadering van "een eindje uit de stad", in mijn ogen. Maar deze avond had het ze niet geholpen verder weg te gaan.

De dames informeerden ook nog naar het kind dat we bij ons hadden. Kind? Dan een weinig zichtbaar exemplaar... wij wisten van niets. Maar op een avond als deze is er wel meer mogelijk! Zij hadden waarachijnlijk tijdens de voorbereidingen voor hun trip niet gedacht dat ze achter de Noorse poolcirkel vijgen gevoerd zouden krijgen door Nederlanders en Canadezen...