Extreme shopping

Het begint te werken! Men krijgt door dat het zonde is als een auto alleen de eigenaar van dienst is. Ingeborg wilde een hele stapel karton naar het milieustation brengen, en ging lief naar me knipperen opdat ik haar en het karton zou chaufferen.

En we hebben nieuwe AIO's! In glaciologie natuurlijk: ijs is hot. Eentje ervan kwam al net zo ontdaan van zut hierheen als ik destijds deed, en kwam tot zover de nachten door op een matras geleend van Jack en Elisabeth (het echtpaar dat de Glacio-groep leidt). Ik slaap nog steeds in een bed dat een van hun kinderen heeft toebehoord... maar dat terzijde. Hij had een echte matras nodig! Twee, eigenlijk, alvast zijn vast nog wel es langskomende vriendin in acht nemend. En Elisabeth vond dat ik wel wat rij-training kon gebruiken, dus dat ik privéchauffeur mocht spelen. En verder zei ze dat ze vond dat Mats, de AIO, met jongelui rond moest hangen, en niet alleen met ouwe knarren als zijzelf. Dat ging mooi samen. En het weer maakte er een uitdaging van.

Het was zo'n dag dat je de voordeur met kracht door de plak sneeuw moet duwen die zich 's nachts opgehoopt heeft. En die plak sneeuw ligt ook op en naast en achter de auto. En de sneeuwschuiver was nog niet langsgeweest... in whiteout over de weg glibberend in een poging te keren (de weg waar de auto staat is alleen doorgaand verkeer de ene kant op) raakte ik nog een muur. Voor het eerst!

Foto de volgende ochtend genomen. Dat paadje krijgt steeds hogere muren!

Ik zag de hele dag de sneeuw rond het gebouw gieren, en bedacht dat we eerst Ingeborgs karton moesten halen.Ze woont vlak bij mij... ik had misschien de mensen naar de auto moeten halen in plaats van de auto naar de mensen! Zo sneeuwt intussen je parkeerplaats dicht. Maar zo is het wel gezelliger.

Ongerelateerde foto, maar wel mooi: de garage krijgt met dergelijk weer een mooie luifel.

Het karton bleek in de auto te passen, en voortvarend gingen we naar Tromsdalen, waar het weggegooid moest worden. Ik had de gelegenheid aangegrepen mij ook van wat stukke dingen te ontdoen. Ik ben nou helemnaal geïnspireerd! Zo is opruimen makkelijk. Grote dingen in containers flikkeren. Hoera! Meer meer!

Van onder de luifel

Ingeborg wilde ook nog langs de 2e hands winkel die bij het afvalstation op het eiland hoort. Aanvakelijk meenden we dat het op dezelfde plaats was, maar het besef van niet deed ons niet van het plan afwijken. Op naar de winkel! Voor Mats ook goed; die kon nog wel een pan gebruiken, en een schaal, en watniet. Ik was op jacht naar espressokopjes, omdat een espresso geserveerd in een grote mok en dom uitziet en heel snel koud wordt. Gevonden!

En dan de matrassen. Op naar de beddenzaak. En ook maar meteen een dekbed. We waren teleurgesteld dat hij er geen Barbie-dekbedovertrek bij kocht, maar een kniesoor die daarop let. Nog even langs de supermarkt en dan op naar Mats, die de hele tijd een beetje moeilijk deed over dat je niet van mensen kon verwachten dat ze naar zijn huis kwamen.

Nu weten we waarom. Ik had gamaschen aan. (Kom al twee dagen met gamaschen aan naar mijn werk: is nodig!) En dat was een druppel op een gloeiende plaat! Op Mats' aanwijzingen parkeerde ik de auto ergens. En zo volgden we hem. Hij stak de weg over en verdween subiet in het geboomte erachter. Routineus snelde hij hutwaarts. Ingeborg, in tweede positie, was wat langzamer: de sneeuw lag zo diep dat het mij tot mijn kruis kwam, en zij probeerde in Mats' met veel te lange passen genomen spoor te lopen, wat volkomen kansloos was. En helaas werkte de hele situatie zo op de lachspieren dat haar hele musculatuur er met regelmaat mee ophield.

Toch kwamen we aan. Gauw hout in de kachel en linzensoep op het vuur! De goser woont knus. Toch moesten we niet eeuwig blijven hangen: we moesten nog terug, en ik vreesde de hoeveelheid sneeuwruimen voordat ik naar bed zou kunnen...

Wel mooi!

Dat was volkomen terecht. De sneeuwschuivers hadden mijn hele integrale parkeerplaats volgestort. Die lag dus niet vol met zachte, licht, pluizige nieuwe sneeuw, maar met zware ijzige brokken. Zoals gezegd: van een auto word je niet dik en lui... maar toen ik eenmaal in mijn nest lag kon ik terugzien op een geslaagde dag!