Prinses zonder erwt

Bij mijn verhuizing uit Nederland had ik mijn ouwe bed niet meegenomen, omdat het volkomen onmogelijke afmetingen had. Hier kon ik een afgedankt kinderbed (wel zo'n 1.95m lang, overigens) bietsen met dunne schuimmatras. En ik was wel van plan daar nog een betere matras voor te kopen. Maar ja, ik ben wel meer van plan, en zo'n matras, die krijg je nooit mee op de fiets, etc etc. Ergo, tien maanden later sliep ik nog op dat stukje schuim.

Gisteren heb ik de stoute schoenen maar es aangetrokken en aan Audun, die een grote auto heeft, gevraagd of hij misschien mee wou een matras kopen. En het is een schat, dus dat wilde hij wel. Dus kocht ik een matras! En met prakken ging dat ding inderdaad achterin. En het is een echte. Met veren. Wat een feest! Vooralsnog ligt die gewoon op de ouwe matras; als ik es tijd heb (o jee) moet ik het bed maar even aan de matras aanpassen. Maar wat sliep ik lekker! Ik heb nou al zin in vanavond. Mag ik weer!

Het is overigens voor het eerst van mijn leven dat ik een nieuwe matras koop. Is wel een stap in de richting van later groot worden, maar slechts een klein stapje. De matrassenverkoper was al niet zo onder de indruk. Die vroeg nog even heel ongelovig "so you want óne mattress??". Dus toch nog een beetje studentikoos...