Sommarøy: niet zo zomers

Rond kwart voor acht dinsdagochtend verscheen het hoofd van Dorthe in de deuropening van mijn kantoor, alwaar ik alweer geruime tijd onze presentatie aan het bijwerken was. Ze was vroeg, opdat ze nog wat wijzigingen kon doorvoeren. Om half negen stapten we in het huurbusje dat ons naar Sommarøy (wat net even verder is dan Brensholmen) zou brengen. Het gezelschap bestond uit Dorthe en mij, twee biologen die ik veel tegen het lijf loop, een kerel die ik wel es eerder gezien meende te hebben en dan nog wat mij onbekenden.

Het weer intussen was wild, met voor Tromsøse begrippen stormwind, en laaghangende loodgrijze wolken, en regen van tijd tot tijd. Sommarøy, wat een vakantie-eiland is, toonde een atypisch gezicht.

Uitzicht in de koffiepauze

Eenmaal daar leek het erop dat de sprekers uitgekozen waren op hun talent voor presenteren en hun wantalent voor zich aan de tijd houden. Na de 1e spreker liepen we een half uur achter op schema en het is alleen maar erger geworden. Maar iedereen had een hoop moois te vertellen!

Het congrescentrum (blauwe pijl) en het vakantiehuisje waar o.a. Dorthe en ik in overnachtten (rode pijl)

Het strandje achter de huisjes

Ik had mij in de auto al bedacht dat om 5 uur ontbijten zo zijn nadelen heeft, en ik was blij met de uitstekende lunch. Na de lunch ging het programma in dezelfde stijl verder. Mooie wetenschap, maar wel veel ervan. Een uur na geplande tijd was het dan onze beurt. Dorthe zou het 1e deel van de presentatie doen. Ze deed het geweldig. Helaas was iedereen - excusez le mot - helemaal sufgeluld, dus ik zag de zaal vol knikkebollende types zitten. Toen het mijn beurt was besloot ik het over een andere boeg te gooien: ik ging rap door de slides heen, maakte veel herrie, hield het taalgebruik colloquiaal en gesticuleerde wat af. Geen idee of het allemaal nog te volgen was, maar ik zag wel allemaal open ogen en relatief wakkere gezichten. Met wat mazzel hebben ze er zo meer van meegekregen dan wanneer ze massaal door een veel zorgvuldiger praatje heen waren geslapen.



Na het wetenschappelijke programma was er tijd voor een flinke wandeling. Ik sjokte wat rond teneinde wat sfeerfoto's te maken. Werd ergens onderwijl nog letterlijk door de zeewind van de weg geblazen... ondanks dat kon ik het niet weerstaan toen ik zag dat er een paadje omhoog ging de heuvel op. Vanaf de helling werd het uitzicht steeds mooier. Eenmaal boven was het prachtig, maar moeilijk om ervan te genieten. De wind was zo sterk dat ik al mijn aandacht en spierkracht nodig had om overeind te blijven. Het scheelde weinig op mijn bril was van mijn hoofd, en mijn cameratasje was van mijn schouder geblazen. Lastig foto's maken!



Ik was op tijd terug voor een pre-diner biertje, gepavoiseerd met sterke verhalen van de verscheidene wetenschappers. Die continueerden overigens probleemloos over het hele diner (lekker!) heen, tot het biertje na. Ondanks mijn appreciatie voor de wat balorige sfeer ben ik maar niet te laat gaan slapen na dit slopende regime. Ik had mijn grenzen voorlopig genoeg opgerekt...


Het Noorse idee van een vruchtbare akker
Op Sommarøy zijn ze erg creatief met straatnamen