Lagerfest 2008

Als je baas in de personeelsvereniging zit heeft dat voor- en nadelen. Een nadeel is dat die personeelsjongens feesten organiseren. En personeelsjongens met ondergeschikte postdocs kunnen dat dan heerlijk delegeren. Zo kwam het dat ik dit jaar de verantwoordelijkheid voor het Lagerfest kreeg. Ik had gelukkig op mijn beurt kans gezien hulp te ronselen van Ingeborg, een biologie-AIO.

Vorig jaar was vrij vroeg op het feest het bier al op. Dat gaat dit jaart niet gebeuren. Tot grote vreugd van Ingeborg...

De dag van het feest was verloren voor werk. Er moesten allerlei dingen geregeld worden, er moest eten gehaald en bier gekocht... en vanaf twee uur zat ik in de opbouwploeg. Gelukkig waren de mannen van de lager zelf al begonnen. Met wat behulpzame types hadden we in no time genoeg tafels en stoelen naar beneden gezeuld, en het de boel opleuken is daarna niet zoveel werk meer. Om drie uur hoefden er alleen nog maar wat details gedaan te worden.


Omdat het eten op Noorse tijd geserveerd werd (16:30) stroomde het om vier uur ook echt vol. En terecht: het eten was geweldig. Tot mijn verbazing brak bij wijze van toetje daarna een massaal papieren vliegtuigjesgevecht uit. Mooi dat: wetenschappers groeien niet op.

Dat deze fotomontage alleen vliegtuigjesgooiende studenten vertoont is overigens geheel toevallig; er werd door alle geledingen van het instituut meegesmeten...

Na het eten duurde het even voor de DJ de juiste snaar wist te raken om iedereen de dansvloer op te krijgen. Maar uiteindelijk lukte het wel! Op een gegeven moment deed zich de clichébevestigende situatie voor dat werkelijk iedereen, behalve de twee mannen van de computerdienst, op en neer stond te springen. (Eerlijkheid gebiedt te melden dat eentje net terugkwam van het toilet; dat gaat niet samen met dansen. De ander verdomde het ook echt.)

De koning van de dansvloer leidt de DJ af van haar werk

Als teken van het voortschrijden der tijd diende Arto... vorig jaar viel Lagerfest op zijn 2e of 3e werkdag, en hij is tot vier uur 's ochtends blijven dansen en drinken. Dit jaar moest hij om 11 uur thuis zijn om voor honden en zoonlief te zorgen. Bij het uitlaten van de honden liep hij nog even langs het feest, en trok met de charmes van de tekkels (en hemzelf, natuurlijk) de halve dansvloer leeg.

Sanja is niet snel onder de indruk.

(Reserve) DJ met assistente - they've got the moves!

Tot mijn verbazing kakte de boel alsnog vrij vroeg in, en om twee uur was het kritieke punt bereikt dat opruimen tot gevolg had dat iedereen ofwel naar huis ging ofwel meehielp. Zo hadden we het om een uur of drie al die loodzware stoelen weer naar de juiste vergaderzaal gezeuld. Einar, die over de lager de scepter zwaait, nodigde de laatste opruimers nog uit voor een laatste biertje in het logistieke hoofdkwartier.

Om kwart voor vier zat ik moe maar tevreden op de fiets. Einar had verklaard dat het opgeruimd genoeg was zo, en dat we niet zaterdag terug hoefden te komen. Einde van een goed feest!

(Dit is het qua foto's! De rest is door de geportretteerden als te compromitterend geacht om geplaatst te kunnen worden. Of dat iets zegt over hoe wild het feest was of hoe groot de heersende aversie is tegen op blogs verschijnen laat ik in het midden...)