Frisse lucht tegen brakheid

Noorwegen doet rare dingen met je. Als je hier te lang woont, en je komt om vier uur 's ochtends uit een feest rollen, en je vindt de volgende (of eigenlijk dezelfde) ochtend een SMS'je met "ga je mee klimmen?" dan antwoord je "ja leuk!".

Zo trok ik mijn klimkleren aan, stopte mijn klimzut en een thermosfles koffie in mijn rugzak, en zag nog even kans naar de stad te fietsen en een klimhelm te kopen. (Tussen de oldtimers doormanouvrerend; zie vorige postje.)


Sfeervol huisje op weg naar het klimgebied


Na lunch met zelfgebakken kaneelkrullen (zelf, als in: door Kirsty zelfgebakken. Mij gaat dat toch wat te ver op zo'n ochtend.) vertrokken Kirsty, Elvar en ik naar Ersfjorden. We waren daar geen van allen eerder geweest. Het was even gedoe bij de gewenste wand te komen. Er is een paadje, wat alsnog een hoop geklauter is, maar we vonden het niet, dus bij het begin komen was al genoeg voor een hoop tijd en een hoop zweet.

Bij de klimwand komen was een ruime warming up

Kirsty vertoont een atypisch theoretische benadering van het verschijnsel klimmen

De wand naar keuze was veel te koud naar de smaak van de routiniers. Gelukkig is warme vingers houden, in tegenstelling tot klimmen, wel een van mijn fortes. Ondanks hun kouwe klauwe en mijn toch wat suboptimale fysieke staat hebben we best lekker geklommen (meen ik voor ons alledrie op te mogen merken). En het uitzicht was verbluffend! Is een goeie om nog es terug te komen. Het gebiedje biedt nog een heel stel andere routes. Kan je je lang vermaken!

Het lijkt hier alsof ik in slaap gevallen ben... maar dat krijg je na zo'n nacht. Let trouwens op de verantwoorde helm!

Dit oogt al wat dynamischer

Voordeel van een fotograaf bij je hebben!