Eurovisie songfestival

Een paar dames had bedacht dat het een prachtig toeval is dat de finale van het songfestival de dag na lagerfest viel. Geen betere dag dan een gegarandeerd katerende dag om zulke camp te kijken!

Ingeborg had ook bedacht dat het leuker is naarmate iedereen emotioneel betrokkener is, dus we kregen allemaal de opdracht een land te supporten. Niet ons eigen.

Zo kwam ik nogal laat (klimmen liep beetje uit, zie vorige postje), gehuld in de kleuren van de Duitse vlag (zelfs de volgorde was goed!) bij Ingeborg binnenvallen. Al vrij snel mocht Duitsland zingen en bleek dat ik een goede keus had gemaakt. Ik had gekozen op land, maar het bleken voortreffelijke songfestivaldozen met een passend waardeloos liedje, en scheutig gebruik van de windmachine te zijn. Helemaal top dus!

Ingeborg zelf, die er een ostentatieve schedel(vlag)fascinatie op na houdt, had het niet zo moeilijk met de keuze, en was gepassioneerd fan van Letland. Ze had ruim supportersmateriaal voorhanden.

Johanna bleek talent te hebben voor zowel bosbessentaart bakken (!) als een land kiezen: zij steunde Azerbeidzjan, die weer op een hele andere manier de goede smaak drie keer over de kop joegen. De aanwezige Deense was iets minder fortuinlijk: zij had per ongeluk een land gekozen dat helemaal niet aan de finale meedeed... en de Deense inzending was ook al waardeloos.

Het stemmen had in duplo plaats: we deden een aparte huiskamerstemming. Geheel terecht kwam Rusland er bij ons nauwelijks aan te pas. En de winnaar was: Finland! Ondanks dat het volkomen ruk was en we maar twee Finnen in ons midden hadden.

De stemming op televisie kon niet iedereen bekoren: het lag bij de scandinaviërs (waar ik deze keer de Finnen even bij reken) nogal gevoelig of de buurlanden hen wel "douze points" gaven... En ik was geschokt door het treurige feit dat Duitsland geheel onterecht op een gedeelde laatste plaats belandde...