Afscheid

Na mijn vaders verjaardag vertrok ik vanzelfsprekend richting Floor. Maar deze keer wel met een beetje een knoop in mijn maag. De enorme afstand tussen Zoetermeer en Tromsø was steeds intimiderender boven ons uit aan het torenen. En de voortekenen waren zodanig dat ik meende en vreesde dat het de afstand zou zijn die daar zegevierend uit zou komen.

Zware gesprekken werken niet zo goed met hyperactieve kinderen erbij, dus eerst stond een half dagje strand op het programma. Ik kan alleen acceptabelerwijs met die mannen van Floor overweg als ik lekker in mijn vel zit, dus dit werd een drama.

Maandagochtend waren alle koters naar school of iets van dien aard, en konden we praten. En dat kon beknopt blijven. De afstand heeft gewonnen.

Het is wel zuur. Ik ben nooit eerder onderdeel van zo'n geweldige combinatie geweest. Wat een man. Maar een jonge Zoetermeerse vader en een klimaatwetenschapper, das vragen om moeilijkheden. En dat blijkt.

Het is ook raar om nog zoveel om elkaar te geven maar wel uit elkaar te gaan. Maar wel nodig. Het is belangrijker dat Floor gelukkig is dan dat hij met mij is. Ik hoop dat dat snel lukt. En omdat er geen wroeging heerste was het een rare dag. Toen de erbij gehaalde vaderdagzakdoek het ergste wel gehad had zijn we samen een biertje gaan drinken in de zon.

Zo eindigde iets heel bijzonders. Na het uiteindelijke afscheid heb ik, met enig gevoel voor historie, Monique gebeld, en ben ik in Hoorn het geheel gaan verwerken. Ik kreeg er meteen een preek bij dat ik nog nooit zoiets zinnigs had gedaan als er met Floor vandoor gaan. En dat ik een muts was dat ik hem uit mijn vingers had laten glippen. In andere bewoordingen, maar daar kwam het ongeveer op neer. Misschien waar. Men zal nooit weten of Floor laten lopen een enorme fout is geweest. Maar hoe het anders ook gelopen zou zijn, ik hoop dat het nu verder gaat dat we allebei lang en gelukkig worden. En ik duik zometeen weer headfirst in het woeste Tromsøse leven. Time to think is time to lose. Ik hoop dat in Nederland het voorjaar ook zoveel leuke dingen biedt dat het Floor ook lukt zich daarin te verliezen.

En, op Monique en Mike na gaat het er nu op neer komen dat iedereen dit nieuws van de blog moet lezen. Het is even niet anders. Over de telefoon is ook niet ideaal, en ik ben te kort in Nederland om het iedereen persoonlijk te vertellen. Ook een prijs die je betaalt met in Noorwegen gaan wonen. Deze is gering.