Helgard wilde ook es mee klimmen, gewoon om te kijken of ze het ook zo leuk vond. Iedereen hier klimt zowat, dus als je hier woont ga je vanzelf vermoeden dat er wat aan is. En ze wou het liefst beginnen voor ze voor labwerk naar de USA moest, omdat daar klimzut veel goedkoper is. Als ze het leuk bleek te vinden kon ze daar meteen de hele parafernalia aanschaffen. Voor weinig.
Zondag was er gelegenheid. Ze zeulde Carsten ook mee. Ik leidde even een route, zodat zij op toptouw konden klimmen, en toen konden ze los. Helgard ging vrij soepel omhoog. Carsten rende al helemaal die wand op. Het ging hem zo makkelijk af dat ik vond dat hij de 2e keer maar echt een route moest klimmen. En dat deed hij! Ik heb het touw nog twee keer ergens anders gehangen, maar behalve de laatste route (toen waren zijn spieren moe) klom hij overal gewoon de routes, alsof het niks was. Vervelend, dat soort kerels. Daar gingen mijn en Helgards ego's.
Na het klimmen moest er natuurlijk een biertje in, en daarna eten. Ik bedacht dat ik nog haring had liggen; was eigenlijk van plan geweest die met Knut et al. op te eten, maar wegens grieperigheid was het er niet van gekomen, en nou was hij voorbij de officiële houdbaarheidsdatum. Dan voer je zoiets niet meer aan kinderen. Maar wel aan klimmers. Dus Helgard en Carsten kwamen mee naar huis voor een haringmaal... ik was op de fiets, ik was er eerder. Maar zodra ze arriveerden keek Carsten naar mijn gekluns en zei: "laat mij maar". Dus zo zaten de dames wat te bomen terwijl de chefkok het eten klaarmaakte. Goed dat! Ondanks dat dergelijke mannen slecht zijn voor je ego mogen ze toch blijven.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment