Dorthe vond dat ik die monstervoorbereiding maar moest coördineren. Ik schrok daar een klein beetje van, want de dame in kwestie spreekt alleen Russisch en Noors. Maar het gaat goed! Als je ineens in het Noors over sedimentanalyse, vriesdrogers, korrelgroottefracties en wat niet moet ouwehoeren is dat wel even andere koek dan wat je tijdens Noorse les leert. Maar we kwamen eruit!
Tijdens de laatste Noorse les merkte ik ook dat ik profijt heb van een van mijn misschien wat raardere eigenschappen: ik neig ertoe mijn eigen woorden te componeren. En dat is een hele handige refleks als je je probeert uit te drukken in een taal waar je niet zo goed in bent! En meestal is het niet helemaal correct wat je dan bouwt, maar het wordt meestal wel begrepen. De leraar Noors was het niet eens met mijn term “borebråk”; letterlijk vertaald boorlawaai. Maar hij snapte het wel! En “slitengjørende” voor vermoeiend, letterlijk moemakend, werkt ook. Al is het met opgetrokken wenkbrauw.
En ik had die les die truuk hard nodig. Ik was de enige die op kwam draven! Dus zijn we gewoon met z’n tweeën naar de kroeg getogen om twee uur lang, onder het genot van ruime hoeveelheden koffie, Noors te praten. De kerel hield zich op geen enkele manier in qua niveau! We hebben zitten zwatelen over de voors en tegens van promoveren, over Vietnamese grammatica, over het bewustzijn van bijen en dolfijnen, en wat niet... even wat anders dan de kinderconversaties die je aan het begin van de cursus voert. En dan ook nog in een kroeg met muziek. Ik heb in het Nederlands al zo’n moeite om mensen door muziek heen te verstaan. Laat staan in Noors met Mo i Rana dialect! Retevermoeiend, maar wel nuttig!
No comments:
Post a Comment