Terug in Tromsø

Het plan om me woest in het Tromsøse leven te storten begon een beetje wazig. Op de luchthaven dacht ik ineens een griep op te voelen komen, dus waar ik me vooral halsoverkop in heb gestort was mijn bed. De twee werkdagen die de week nog had waren dan ook een beetje wattig. Dorthe herinnerde me per mail nog even aan een seminar die de maandag erna meteen los zou barsten. Waar het idee van was dat ik er een praatje zou geven. Alleen, toen ik het programma onder ogen kreeg stond ik er niet op. Wel een postersessie. Ik heb de vrijdagmiddag dan ook maar gebruikt om voor de zekerheid een poster in elkaar te flansen. Wel quick and dirty, want om half vijf werd ik al door Helgard en Carsten uit mijn kantoor gesleurd om in de zon een biertje te drinken. We hebben echt op een terrasje gezeten! Daar hoef je dus niet voor in Nederland te zijn. Al hield ik, gezien mijn fysieke staat, mijn jas en sjaal maar aan.

En na ook die vrijdag op tijd in mijn bed beland te zijn was ik weer fris genoeg voor het échte stortwerk. Voor ik naar Wenen vertrok had Audun al aangekondigd dat hij tegen de tijd dat ik terug zou zijn het skiseizoen als gesloten, en het klimseizoen als geopend beschouwde. En de weersvoorspelling voor zaterdag was erg fraai, dus dat kon meteen in de praktijk gebracht worden. Ik ging uit van een soort van skiën op Kjølen in het kwadraat: 2/3 van de tijd in je broek schijten, “I’m scared I’m scared!” roepen en je afvragen waarom je je in vredesnaam in zo’n situatie hebt weten te manouvreren, en dan 1/3 van de tijd dingen doen waarvan je nooit dacht dat je het ooit zou kunnen, en dan dat ook geleid hebbend tot waanzinnige uitzichten, en dat je dan weer weet waarom. Maar het was zelfs beter dan dat!

Brensholmen

Ergens bij Brensholmen kwamen we, na uitbundig geploeter in de sneeuw (mental note: volgende keer gamaschen mee) bij een stel kliffen aan zee. Een donders mooie plek, met uitzicht op Senja (!!), en in de zon. Die stond nog niet heel erg op de te beklimmen kliffen te schijnen, dus verordonneerde Audun, gediplomeerd koukleum, eerst een koffiepauze. Op zo’n manier wordt klimmen wel een hele ontspannen boel. Maar toen brak het uur U toch aan! Was even omschakelen vanaf de klimhal; ik kom zo’n beetje vers uit de klimcursus rollen dus ik heb het nog helemaal zoals het hoort in mijn kop zitten. En ouwe rotten doen daar niet meer aan. Wat nou buddy check. Dus na een “ready?” “no!” stoof Audun die wand op. Daarna was het mijn beurt. Verdomme makkelijker dan op zo’n artificiële wand! Was vast ook een gebiedje geschikt voor beginners want het houvast was niet van de lucht. Het was even glibberen naar het volgende traject (klimschoenen zijn niet gemaakt op sneeuw) en ook dat, al zag het er woest uit, was prima te doen. Wat een sport! Abseilen was nog niet zo eenvoudig want binnen no time zat het touw volledig in de knoop, maar nou ja, een kniesoor die daarop let.

Het strandje met kliffen

Zo zag de 2e route er van boven uit

En het uitzicht vanaf boven: Senja!

En weer naar beneden

Inmiddels was er nog een clubje gearriveerd: weer een Noorse routinier met wat buitenlands spul in zijn kielzog. Gezellig. Na een luie zonovergoten lunch was het tijd voor nóg een debuut: een zogeheten natuurlijke route. Lees: je moet zelf frutjes om je aan te zekeren in de muur vrotten (nou ja zelf, dat laat ik natuurlijk Audun doen). En ze er ook weer uit pulken (das dan dus mijn taak). Ook dat ging goed!

En dan recht "the void" in abseilen. Roelof, ga je een keer mee?

De laatste route was er dan toch een waar enige bekwaamheid bij kwam kijken. Ergens kort onder de top had ik me in een hoekje gemanouvreerd waar ik niet meer uit kwam. Dus dat lukte alleen met even in het touw hangen, een stukje lateraal opschuiven, en vanaf daar poging twee. Wel goed, anders was het wel een tot arrogantie stemmende 1^e dag buiten geweest.

Dat vlekje op de wand ben ik

Maar zo bij elkaar was het 7 uur geworden: tijd om af te taaien. Bij elkaar de perfecte dag om eventuele sipheid te vergeten. Alsof Noorwegen zo hard mogelijk “welkom terug” wou zeggen.