Laatste weekend met the usual suspects

"Maar ken je die goser dan?" Ik stond met Audun weekendplannen uit te wisselen, en ik meldde dat we een laatste kans gingen aan grijpen om met de gebruikelijke vozen er vandoor te gaan. Met zowel Mats als Rafael het land uit is dat Helgard, Tjarda, en Max. En toen bedacht ik me ineens dat het nog maar heel kort terug was dat ik ook in Auduns kantoor stond, er sprake was van dat Max, waar ik verder nooit van gehoord had, weer in het land was, en Audun opsprong en riep dat hij hem gauw te pakken moest zien te krijgen, want het was zo'n goocheme kerel. Dat kan nooit meer dan drie maanden geleden zijn. Maar in drie maanden van volkomen onbekenden tot vanzelfsprekende hikematen gaan is een indicatie van waarom iedereen zo blij was dat hij terug is. En dat ze hem, en niet, bijvoorbeeld, Helgard of mij, die baan in Ny-Ålesund hebben aangeboden. Maar goed. We gingen er weer es vandoor! Ringvassøy was het doel. Ver in het westen, dus misschien wat minder muggen dan verder landinwaarts.

Deze keer lukte het wél; de auto deed het, en we kwamen welvoorbereid. Alras was de auto geparkeerd en liepen we het uitverkoren paadje op. En dit keer was het ook echt een paadje, dus al snel waren we bij het meer waar we zouden kamperen. Daar waren natuurlijk alsnog muggen, dus we besloten te kijken of er hogerop de berg winderige plekken met minder muggen, maar wel vlak en zacht, waren. En omdat het kón gingen we op een subtop staan. Helaas woei het nauwelijks en kwamen de muggen gewoon toch. Gelukkig had Max magisch muggenmiddel mee: het zag eruit, en rook, en voelde, als leervet, maar het werkte!

Het begin van de tocht; drie buitenlandse dames lopen langs hele Noorse huizen

Het eerste avondmaal

De middernachtzon zal al snel verdwijnen; we zagen al avondluchten

Na eten en een biertje was het alsnog vrij laat geworden, maar 0.3 liter koffie, 1 liter heet water, 3 liter koud water en 3 liter bier de berg opgesjouwd hebbend, en besmeurd zijnde met zowel zonnecrême als leervet, voelde ik de behoefte aan een bad. Dus ik stekkerde de helling weer af, nam een bad, en klom weer omhoog. Aan het eind nog beschenen door de sfeervolle twee uur 's nachts zon.

Onze kampeerplek, gezien van waar ik mijn tanden stond te poetsenSvartvasstinden in lage nachtzon

De volgende dag deden we rustig aan. Ontspannen ontbijt (met twee branders! Mijn whisperlite was weer mee. Ik heb het ding nóg es moeten doorspoelen, maar toen deed hij het ook), en dan es rustig richting Svartvasstinden. Niet erop; de halve goegemeente voelde zich wat zwakjes, en Tjarda's knie had dat niet vermakelijk gevonden. Maar de omgeving was al mooi zat.

Svartvasstinden vroeg in de middag: grauw en imposant!

De anderen kozen hier voor lopen op gras, maar ik mooi niet: prachtig gesteente hier!

Max heeft een elandmoment tijdens een snackpauze

Hij blijft de hele tijd chocola uit zijn bagage toveren

Toen we terug waren bij het meer beneden was het grauw, en regende het van tijd tot tijd. Maar we hadden toch zin in een bad. Dat wil zeggen; de dames. Max voelde zich niet helemaal senang en was bang dat het erger zou worden als hij kletsnat rond zou gaan lopen hotsen. Waarop het aparte schouwspel zich ontvouwde van drie naakte dames in het meer, en een kerel in regenjas naast het meer. Bij het weer uit het water komen constateerde Helgard nog dat het leervet-muggenspul zelfs blote vrouwen aantrok. Goed spul, als dat je smaak is!

Slechts twee naakte dames en een kerel in regenjas. Maar iemand moet de foto maken...

Na het bad was daar koffie. En dan noedels. En dan bier. En dan whisky! Maar tijdens bier en whisky zagen we een flinke regenbui naderen. En we zorgden ervoor dat we de tentrits dichtritsten toen de eerste druppels op het dak vielen.


Ondanks de sterke werking van het leervet-muggenspul verkiest Tjarda het tijdens het koken als een soort alien door het leven te gaan, en zich volledig te bedekken.

Deze foto was zo mooi in zwart-wit! Ons uitzicht de tweede avond.

De volgende ochtend scheen de zon, dus al snel brandden we de tent uit. Maar dat gaf niet, want met iedereen vertrekkend volgende week, en genoeg te doen hebbend voor die tijd, wilden we vrij op tijd thuis zijn. Dus na het ontbijt braken we op en liepen we terug. Een lekker weekend!

Dit troffen we op de heenweg ook al aan: de hele weg vol schapen. Wel knus...