Hot curves

Toen we in de kroeg in Kilpis warme chocomel zaten te hijsen voelde ik al dat mijn hoofd niet goed voelde. Ik hoopte maar dat dat met een goeie nacht slaap over zou gaan. Thuis gaf ik mezelf niet meteen de kans in te zakken; eerst de reut opruimen. En dan Corine bellen. Dat is een Nederlandse postdoc aan de universiteit, die in de buurt woont, en waar ik een fiets van geleend had voor het bezoek van Marieke en Antero. Geheel niet gebruikt, maar het had gekund. Ik was blij dat ze aanbood hem te komen halen. Toen ze weg was dook ik volkomen stuk in bed.

Toen de wekker om 9 uur ging wist ik dat het niet goed zat. Ik belde mijn rijles voor de dag af, stuurde een sms’je naar Dorthe, en dook mijn nest weer in. En sliep de hele dag, nog steeds met zo’n vervelend drukgevoel in mijn gezicht. Dinsdag ging net zo, maar ik kon ’s nachts moelijk slapen van dat vervelende gevoel. En toen had ik het woensdag wel helemaal gehad met vreugdeloos in bed liggen. Ik ging het Noors aanpakken: naar de dokter! Die deed wat ik van hem verwachtte: hij constateerde bijholteontsteking en schreef medicijnen voor. En NP ligt op de route van mijn arts naar de 1e de beste apotheek, dus daar ging ik ook even langs. Alle planteneigenaren hun sleutel teruggeven, bibliotheekboek inleveren, Audun zijn tassen weer teruggeven, computer meenemen en wegwezen. En dan naar apotheek en supermarkt. Mijn Kilpis-noodvoorraden waren al snel opgegegaan! En me dan moeizaam weer naar boven slepen, en terug naar bed.


Met mijn aangetaste hoofd bedacht ik me dat zowel de Noren als de Anglosaxen een bijholte ook een “sinus” noemen. En de Nederlanders en de Noren hebben duidelijk iets met vuur in de term “ontsteking” zitten. En een sinus is een reeks curves. En vuur is heet. Dus ik dacht, zo kan ik het nog een beetje mooi brengen.

Overigens was ik vrijdag nog geen steek verder gekomen met beter worden. En ik had het gehad! Verder zou die avond Allard al op bezoek komen, en het is retesaai als je gastvrouw alleen maar reutelend in haar nest ligt. Dus ik ging over op plan B. De arts had gezegd: neem eerst deze medicijnen, en als dat dan niet helpt, neem dan antibiotica. Tijd voor antibiotica dus. Ik was om 8 uur naar bed gegaan, en werd waarschijnlijk daardoor al voor zevenen wakker. Op tijd om de bovenburen in hun ochtendspits te vangen. Knut was van harte bereid voor me naar de apotheek te gaan. En dan ook meteen maar nóg wat boodschappen te halen. Inmiddels heb ik de 1e pil achter mijn kiezen, en ik hoop dat het helpt... ik breng verslag uit!