Bruiloft Marieke en Antero

Donderdagochtend vroeg stapte ik, de regen uit, in de bus naar Rovaniemi, bij wijze van start van mijn reis naar de bruiloft van mijn Finse zus met haar vent Antero. Met ”Wuthering Heights” in mijn bagage toog ik zuidoostwaarts. Het landschap is het 1e stuk, bijv. bij Skibotn, erg imposant. Ook dichter bij de Finse grens, waar de bergen heuvels zijn geworden, maar overvloedig smeltwater woeste kloven heeft ingesneden. Al reizende werd het weer steeds beter, en bij Kilpisjärvi scheen de zon. Goede manier van reizen! Mijn tijd verdelend tussen naar buiten kijken en mij verdiepen in de ellende die een foute huwelijkskeus teweeg kan brengen legde ik de honderden kilometers af, tot Rovaniemi was bereikt. Dat is een erg lelijk stadje, maar je kon er wel bij 24 graden, en in de zon, een biertje drinken, en even een nonchalante pizza naar binnen duwen voordat de 2e etappe een aanvang had. Die etappe betrof de nachttrein; daar eenmaal in was ik snel onder zeil. En werd de volgende ochtend wakker met verregend zuid-Finland achter het treinraampje.

Op een verder leeg perron stond Marieke me al op te wachten. Goed! Ze nam me mee naar huis voor koffie en kennismaking met Quirine, de enige al dan niet tijdelijke bewoner van het huis die ik nog niet kende. Antero en Iris kende ik al. Iris had de zware taak van ceremoniemeester (1 van de 2; bij die Finnen hebben beide bijna-echtelieden een eigen MC) in haar mik.
De rest van de dag ging op aan zwatelen en voorbereidingen. Bordjes voor de tafelschikking uitprinten en snijden, de wals oefenen, tafels schuiven, dat werk. We moesten er al voor naar Suomenlinna, het eiland waar zich het een en ander af zou spelen. Top! Ik vind het mooi. Militair eilandje, dat een functie had in havenbelasting en stadsverdediging en dergelijke, naar mijn weten. Kinderkopjes en oude forten. En een kerk annex vuurtoren. Maar de bruiloft was in de officiersmess. Geweldig! Lelijke leren stoelen, overal munitie-in-andere-functie, en portretten van mannen in uniformen aan alle muren. Maar de feestzaal, waar het vooral om ging, viel mee: die was meer universeel sfeervol. Toen we de pont terug gemist bleken te hebben hebben we dat in een voordeel omgezet door erg lekker te eten in de bij de aanlegsteiger gelegen brouwerij…

De dag zelf ging nog even zo door. Blikjes aan een touwtje rijgen, bloemen halen, dat sort dingen. En dan die kant eens op! Al snel stond het vol met Törhöset. Er waren, bruid meegerekend, maar 4 Sahers. Ook wel logisch; voor die Finnen is het wat dichterbij, en die zijn wat meer van de tradities, en die liggen ook net wat minder met elkaar overhoop dan de Sahers doen. Veel onbekende gezichten dus. Maar dat geeft niet.

En toen schreed ze aan de arm van mijn vader, helemaal in vol ornaat, de zaal in. Mooi! Wim gaf haar weg aan Antero. Fraaie scene. Gevolgd door de rest van het programma, met veel muziek en toespraken en zo. En eten. Aan het eind van het diner was er nog wel een scene waar ik enigszins moeilijk tegenaan keek. Die wals, die hadden we niet voor niets in de huiskamer geoefend, de dag ervoor! Er werd een wals gespeeld, en M&A moesten de dans openen, gevolgd door de vader van de bruid met de moeder van de bruidegom, en het reciproke paar. Omdat mijn moeder er niet was moest ik dan maar voor haar invallen. Vertellen ze je ook niet ruim van tevoren. Dus ik ging de dansvloer op! Gelukkig kan Matti, de vader van Antero, goed leiden. Hij danst wel als een derwish dus ik kwam licht duizelig de dansvloer weer af. Maar het ging goed! En alles bij elkaar stond ik wat te kijken van hoe traditioneel mijn rebelse zus haar huwelijk vierde maar ze was er zelf blij mee. Dan hoor je mij niet meer klagen.

Deze foto behoeft geen uitleg.





Tijdens het nemen van deze foto was er waarschijnlijk een al dan niet erg juveniele Törhönen iets muzikaals aan het doen. Deze foto heeft mooi alle aanwezige Sahers weten te vangen. Mijn vader is als vader van de bruid herkenbaar aan het bloemetje op zijn revers. Rechts zit mijn oom. En met deze resolutie is het niet zo goed te zien, maar op de achtergrond is Tommi, de "bestman", (niet beastman!) dubieus aan het gesticuleren...




De dag na de bruiloft ging de Nederlandse delegatie wat door Helsinki slierten. M&A sloten zich er ook vrij snel bij aan. Was een erg goede ontspannen dag met dingen als koffie op een terras, en een wandelingetje langs de haven (als afscheidingsbeweging van de rest die overstuurd aan het shoppen was) en een diner bij Zetor. Dat diner werd nog even aangegrepen voor heftige familiediscussies, maar wel met een soepel einde.

Maandag zou iedereen die t/m zondag nog in Helsinki gelogeerd had weggaan. We togen naar de supermarkt (voor voer voor onderweg) en de slijter (wie had gedacht dat ik nog es in Finland mijn goedkope drankinkopen zou doen) en voor de laatste maal naar Stockmann voor laatste-moment-overstuurd-shoppen. Waarna in twee etappes alle logeerdames afscheid namen. Voor mij betekende dat in de trein Wuterhing Heights uitlezen en gaan slapen, en dan dat hele eind bus nog. ”The portrait of Dorian gray” is nou ook uit.

Ergers later gaan zus en vent nog op huwelijksreis. Ik hoop dat ze erg blij terugkijken op de trouwdag…