Heuvelop

Die bergen lagen al bijna twee weken bere-aantrekkelijk te zijn. Tijd om er bovenop te klimmen! En aldus geschiedde. In minder dan een half uurtje ben je aan het begin van een van de wandelpaden. Dat ziet er dan ongeveer zo uit:



Maar het is wel Tromsø, dus je hoeft maar een hoek om te slaan en het ziet er weer zo uit:





Maar misken de bloemenpracht niet!



En een van de leuke dingen van zo'n berg: het uitzicht. Hier op de noordkant van het eiland.

Eigenlijk was ik niet van plan teveel door de sneeuw te gaan, wegens dat mijn gamaschen nog in Amsterdam zijn, maar dat was een beetje naïef. Eenmaal boven begon het enthousiast te regenen, en ik wilde een niet al te grote omweg terug naar beneden maken. Dat kwam neer op Vercors-omstandigheden: een meter halfgesmolten sneeuw. Het moest maar. Schoenen drogen wel weer op.

Beneden ben ik naar het Polair Museum geweest, waar ik geen foto's maakte. Een grote aaneenrijging van uitstallingen betreffende het om zeep helpen van polaire wezens. En hier en daar het afschuwelijke lot van een poolonderzoeker met nobele motieven. En bij elkaar was dat wel weer genoeg binnenzitten om er daarna weer op uit te gaan. Lindsay paste op een (jonge) hond, en het leek me wel leuk om mee te gaan uitlaten. Het was een grappig beest.




Waar we lopen is trouwens een van de loypes bovenop het eiland. De meeste mensen wonen aan de kust en dat laat de binnenkant voor het eiland vrij voor de onstuitbare buitensportdrang van de Noren. Ook best fraai! Weer afdoende uitgewaaid voor een nieuwe week achter microscoop en computer.