Vrijdag: even kalm aan

De nachtdienst had kans gezien alle monsters weg te werken, en we lagen ’s ochtends nog voor de journalisten in Ny-Ålesund, dus er kwam ook niet meteen wat nieuws bij. Wel lekker, even rust na een dag als donderdag! Ik kon mooi mijn bed weer in kruipen voor een extra tukje tot 10 uur. En het bleek dat we pas tegen lunchtijd weer op een station aan zouden komen dus het was een luie boel. Zo had ik nog kans wat naar vogels te kijken. Zag nog wat raars: een Noorse Stormvogel die wat ronddobberde, en ineens een kwal ondiep voorbij zag komen. Buitenkans! Het beest begon meteen fanatiek met zijn pootjes al het water boven de kwam naar de zijkant weg te trappen, zodat het arme beest naar boven gezogen werd. Snuggere beesten, die stormvogels! Toen de kwal aan de oppervlakte verscheen werd zijn hele existentie genadeloos gereduceerd tot een halverwege verlaten, en slijmerig en draderig middagmaal.

De fulmar, of Noorse stormvogel moet ik zeggen, of voor mijn part zeepaard, want zo noemen de Noren hem ("havhest"), trappelt de kwal naar boven.

Lekkor!

En niet alleen de vogels hadden interesse in invertebraten: wachtend op activiteit begonnen de wetenschappers emmers aan touwen overboord te kieperen, in een poging allerlei onduidelijke, vlokkige beestjes te vangen, die je vanaf het schip in eindeloze aantallen voorbij zag zweven, maar niet kon zien wat het was. Zo zagen we kans iets heel elegants zeeslakkigs te vangen (“een zwemmende jurk”, volgens Maarten), en een soort van doorzichtige, roze augurk. Je verzint het gewoon niet, wat daar allemaal in die fjord rondconvulseert!

De komkommer

En het slakje

Na de lunch was het overigens wel gewoon ouderwets aanpoten. Maar op zo’n dag ben je om vier uur niet helemaal kapot, dus ging ik na dienst niet pitten maar met foto’s aan de slag. De crew had een smoelenboek, zodat we alle namen zouden weten, maar ze wilden er ook een van ons. Ik had kans gezien de NRK-journaliste daarvoor warm te maken; ze maakte een hele elaborate, artistiek verantwoorde collage, niet al te overzichtelijk maar wél compleet. Konden wij de namen bij zetten en bij de 1^e officier inleveren. En daarna kon ik me wijden aan de fotowedstrijd... het thema deze keer was “bordjes op de Lance”, wat heel saai klinkt, maar waar ik uiteindelijk toch wel wat mee kon. En meer mensen met mij. Ik zag op de stapel al allerlei fraais verschijnen!

Het was were heel stil weer... met mist. En dan vaar je in het niks! Sfeervol.

En dan de avonddienst weer in. Er was zo weinig werk dat Nalan had besloten dat de andere dienst nog wel even door kon. Wij vonden dat alleen wat cru, en kwamen toch opdagen. Maar dat duurde niet lang. Snel was het gedaan en konden we een bakje thee gaan doen. Waarbij ik mocht constateren dat ik met de fotowedstrijd in de prijzen was gevallen! Vleiend. Zeker met zoveel waanzinnige fotografen aan boord.

Uitslag van de fotowedstrijd van de dag

Het was de laatste avond vóór een werkdag, dus ik verwachtte wel wat sociaals na afloop. Maar dat viel ietwat tegen. Er doken nog wat mensen op om “the libertine” te kijken, maar na een tijdje liet ik hem maar libereren en ging naar bed.