Jarig

Wie 2500 km van langgekoesterde vrienden, geliefde, en familie af woont moet het bij verjaardag qua nabije interactie van zijn collega's hebben. Gelukkig heb ik hele gave! 's Ochtends trok ik mijn mailbox open, en had meteen mail te pakken van Helgard, die ergens in de middle of nowhere op het Antarctisch plateau een felicitatiemailtje had zitten schrijven. Niks nabijs aan, maar wel tof! Patrycja kwam aan met de soundtrack van "Control". Een van de microbiologen had taart gebakken voor bij de koffie, en 's middags kwamen de Finsen bijkans omflikkerend van het lachen een fraai, minimalistisch peperkoekhuisje brengen, als kadootje. Geweldig! Zoeiets kreeg ik nog nooit. En vanavond gaan we er een biertje op drinken. Goed dat. Een mooie verjaardag. En 32 jaar, een mooie leeftijd!



En na een lange nacht in het één en ander aan Tromsøse kroegen (waarbij binnen het uur Dorthe en Patrycja in een andere kroeg terecht kwamen en we ze niet meer hebben teruggezien) bleek thuis aangekomen dat alle naaste verwanten kans hadden gezien op de dag zelf wat te laten horen! Een prestatie van formaat, met over de hele wereld wegens kerst paniekende posterijen... ik ben ver weg maar niet vergeten!