Vanochtend moest ik wel even duwen voor ik de deur open had. Het was niet meer te zien dat er een paadje naar mijn deur had gelopen. Nu duimen dat het zo blijft!
Verder lijkt het alsof er een goeie winterse traditie aan het onstaan is: met een man of zes traditionele pot koken. Wat begon met mensen die willekeurige gerechten koken voor Audun die met een zere poot op de bank zit, is aan het omslaan naar een soort van pan-Europese reactionaire culinaire club. Leuk! Zoals ik in het vorige postje meldde; Audun (die alweer vrij aardig loopt ondanks dat gips) wilde een herkansing met Noors voer, en kookte Bergense pot voor ons. Raspeballer og Vossa korv! Laura en ik maakten de boel af met appelbollen toe. Geen idee of dat erg Nederlands is, maar het is goed wintervoer en men kende het verder nog niet.
Laura vatte ter plekke het plan op om de hele bende es bij haar uit te nodigen en snert te koken, en Elvar begon al te peinzen over begraven rotte vis. Met die IJslanders moet je uitkijken! Maar leuk als dit een vervolg krijgt...
2 comments:
Van horen zeggen (van iemand die er geweest is en het ook gegeten heeft) is de IJslandse, begraven, rotte vis best te pruimen... Een beetje schimmelkaas etende Hollander zou zich daar eigenlijk ook niet door af moeten laten schrikken... Mongolische pest-dragende marmotten zou ik daarentegen altijd laten staan...
Als'ie er echt mee komt, en ik ga van de lucht niet over mijn nek, dan ga ik het ook wel proberen! Wie weet... Maar geef toe dat het niet heel aanlokkelijk klinkt. Net als Mongolische pest-dragende marmotten, overigens.
Post a Comment