Ik moest er voor betalen, maar dan heb je ook wat.
Ik ging met Celia op voor de "Bratt kort" (steilkaart, letterlijk); het Noorse indoor klimcertificaat. Om die te halen hoef je niet per se te kunnen klimmen, als je dat wat je op en naast die muur doet maar veilig doet. Het materiaal goed hanteren, op tijd inklikken in de karabiners, als je aan het zekeren bent de klimmer de goeie hoeveelheid speling op het touw geven, dat soort dingen. Celia klimt al sinds mensenheugenis, en ik had van het weekend een cursus gedaan, dus dat ging wel soepel. Geslaagd!
Verder, ik merk dat ik nog steeds in de steile leercurve fase zit. In het begin deed ik maar wat, iets later kwam ik die muur op veel plaatsen wel op, maar dan aan toptouw (hoef je je zelf over dat zekeren niet druk te maken), en sinds afgelopen zaterdag klim ik ook met medeneming van het touw naar boven (route leiden). En deze keer is het me voor het eerst gelukt een echte route te klimmen. Een 5- zelfs. Ik gokte dat het dan wel een 4 zou zijn. Maar, dus, toen dat schaap eenmaal over de dam was klom ik er meteen nog maar een aantal, zowel aan toptouw als leidend. Ik leer het wel! En das maar goed ook, want hoe kleiner het verschil tussen Celia en mij is, hoe beter.
Best mooi trouwens, dat terrein om de klimhal.
En nou wachten op de zomer; dan kan ik het ook buiten proberen!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment