Hora est!!

Het is volbracht! Dit is nu de blog van Dr. M.H. Saher. Raar idee hoor. Maar het papier staat trots in zijn rode koker op een ereplaats, en ik heb het Dick zelf horen zeggen. De afsluiter van ruim vijf jaar zwoegen. En het gaat zo snel.

Van tevoren moet je je postdocbaan doen, en Noors leren, en verhuizen, en schilderen, en de boel voorbereiden. En dan ineens moet je naar het vliegveld. En als je dan op Schiphol staat heb je wel wat anders aan je hoofd. Men is niet alleen wetenschapper tenslotte. En als je dan eenmaal VUwaarts gaat gaat alles ineens ook heel snel. Voor je het weet sta je er in je nette pak! Ik vond het wel lekker om van tevoren even mijn powerpoint op die laptop te zetten. Dan weet je vast hoe het voelt om daar te staan.

En dan ineens is het echt! Het lekenpraatje ging goed, vond ik zelf. En de 1e vragen gingen ook wel. Het is überhaupt gaaf om daar publiekelijk complimenten te krijgen van die mensen waar je zo veel mee gewerkt hebt. Van die mensen die ook echt wat voor je betekenen, en die ook de experts zijn, en dan oprecht (leek me, althans) je proefschrift prijzen.




En wat betreft de daadwerkelijke verdediging; Gert-Jan en Harry stelden wel vragen waar ik wat mee kon. Pas later begon het zeweterig te worden. Met die vragen van Hans en Frank.




Als je daar achter het spreekgestoelte staat heb je niet de geestelijke rust om even de hele glaciaal-interglaciale cyclus te verklaren! Maar toen riep de pedel al “hora est”. En toen hield het niet op met snel gaan.








Borrel was zo voorbij, en diner ook, en feest ook... raar hoor, het lijkt een oogwenk, terwijl dat hele AIO-traject af en toe zo eindeloos lang kan lijken. Of zijn. Maar het was gaaf, allemaal geweldige mensen die trots op je zijn, of blij met je, of weetikveelwat. Ik heb zoveel mensen ook nauwelijks gesproken! Maar dat is onvermijdelijk denk ik.

In ieder geval, ik ben nu klaar, het is af. Ik voel me nog steeds een 17-jarig studentje, maar ik kan nu aantonen dat ik wel een 17-jarig studentje ben met een onderlegde mening over het klimaat. En wie het niet gelooft moet maar naar dat zeer officiële diploma kijken, of de hardcover versie van mijn proefschrift. En dan nu weer terug achter mijn bureau. Terug naar de Barents Zee!