Noorssprekend Raponsje redt de prins

En dan hier een absurd sprookje, waarvan de moraal is dat het niet zozeer boeit of je een taal spreekt of niet, maar meer of je bereid bent je erin te bluffen. Gisteren ging ik nog even met een van de andere postdocs een biertje doen. We waren van plan langs de zee naar een kroeg te fietsen, en dat vereist wat geimproviseer over het terrein van de brouwerij, naast Polaria. En in de doorgang stond ineens een hoogwerker. Moesten we om! Maar het rare van de hoogwerker was dat er iemand in zat. En ik hoorde voor ik wegfietste nog net "snakker du norsk?". Ik keerde mijn fiets en meldde de inmiddels opgestane, meters boven de vloer hangende man dat ik "bare litt" norsk sprak. Maar daar deed hij het voor. Hij meldde dat hij daar zat omdat hij "ikke strøm" had! Begrijpt iedere germaan. En toen heeft hij me met Noors, handen en voeten verteld welke schakelaars er allemaal om moesten opdat hij weer stroom had en die hoogwerker weer naar beneden kon laten. Lukte! De arme man zat daar misschien al uren. Pal naast Polaria, wie anders dan toeristen komen daar? Waarschijnlijk had hij alleen niet-begrijpende blikken gevangen bij de eerste mensen die hij aansprak. Maar zo kwam het toch nog goed!