Årsfest, Tanafest

Wat nou årsfest! Tana's verjaardag. First things first. Het zou een mooie dag worden, en ik zou om elf uur op de stoep staan om haar op te halen voor een verjaardags-skitochtje. En dat werd mooi. Het was geweldig weer, en het was lekker even frisse lucht te halen.


Na het skiën aten we nog wat, en deden we een bak koffie. En toen moest ik er als een speer vandoor. Met een verhaal over moeten douchen en tutten. Kon moeilijk zeggen "ik moet nog bloemen voor je kopen en de speech uitprinten die ik voor je geschreven heb". Want dat was het... maar douchen en tutten moest óók.

Als een speer gooide ik de jurk over mijn gereinigde lijf, en dekte die weer af met mijn dagelijkse kloffie. En toog, via de bloemwinkel, naar NP voor het printen. Daar wisselde ik ook even oorbellen en neusring, en smeerde ik blauw oogpotlood op mijn mik. Tijd om naar Driv te gaan, voor "forspiel". Ik werd heel blij! Er doken allemaal geweldig mooie types op. Van Helgard en Carsten wist ik al hoe dat eruit zou zien; Carsten had hetzelfde aan als vorig jaar, en Helgards jurk had ik zelf de vorige dag nog ingekort. Die had ik dus al in vol ornaat gezien. Maar Rafael bijvoorbeeld, daar kon ik alleen naar raden. Hij was mooi!

Rafael en Carsten. Alleen al voor de aanblik van die twee kerels was het feest het helemaal waard.

In het hotel waar het geheel plaats zou hebben deed ik een soort van superman-truuk in de garderobe. Kwam binnen in windstopperbroek, bergklossers en streepjes-T-shirt, en stripte daar even *hop* die hele laag eraf, en er kwam een mooie jurk onder vandaan. Nette schoenen in, en klaar! Van rafelige buitensporter naar dame in 10 seconden! Best leuk. Er waren wat mensen die niet wisten wat ze zagen.

En de hele hal stond vol met andere betoverend mooie lui! Nalan in een Indiase outfit, Steve in een veel mooier ensemble dan vorig jaar, Erlend de dansvloerkoning in iets heel gaafs zwart en roods, en zelfs Audun in een echt pak! Ik wist niet hoe ik het had.

Na een welkomstdrankje en een bloem voor in haar of knoopsgat konden we gaan zitten. Årsfest is nette boel, dat gaat met echte dinertafels. Om het sjieke gehalte nog te benadrukken hadden ze als contrast een soort melige spreekstalmeester ingehuurd. En op de achtergrond werden foto's gerelateerd aan NP geprojecteerd. Mooie! Ook met foto's van onze vaartochten, met modder en reddingspakken en wat niet. En Helgard op Antarctica. En meer van zulks!

Het mooiste stel! Met afstand. (De ijsbeer valt niet onder het stel, overigens)

Ik had mazzel, ik belandde aan tafel tussen Rafael en Carsten in. Ik zat goed! Het eten was verder niet om over naar huis te schrijven maar een kniesoor die daarop let. En du moment dat ik het op had haalde de spreekstalmeester me naar voren. Ik had iets gedacht met *tieng tieng tieng* tegen een glas en dan wat zeggen, maar het moest op het toneel, met een microfoon, en stapels spots in mijn mik. Sjonge! Maar het lukte me om Tana uit te leggen waarom ik het zo geweldig vond om de kans te krijgen haar even in het zonnetje te zetten. Die meid heeft veel meer ellende in haar mik, zowel privé als werkgerelateerd, dan ook maar vaaglijk te pruimen is, maar ze blijft lief en sociaal en een steun voor een ieder die dat nodig heeft. Zij was het op wier schouder ik Floor kon weghuilen, en ze zag zelfs kans om één van onze postdocs een goeie avond te bezorgen toen haar vader overleed terwijl zij nog hier was, en er dus niet bij was geweest. Ze was helemaal kapot, maar laat dat maar aan Tana over.

Maar dat kon ik dus even leuk zeggen met heel NP als getuige. Ere wie ere toekomt! En ze kreeg een gitaarcursus. Ze wil graag beter leren spelen.

Er was nog wat aan speeches (de directeur van het instituut moet en zal altijd wat zeggen) en entertainment, en toen was het tijd voor de muziek en de dansvloer.

O jee!

We dachten allemala al dat de grotendeels op de 4e verdieping huizende band slecht was. Nu weten we beter. Mijn god. Er verscheen een zichzelf heel cool vindende engerd die hele slechte liedjes zong, zichzelf begeleidend door middel van het uit zijn keyboard toveren van onherkenbare instrumentale versies daarvan. Achy breaky heart! Om er maar een te noemen. Waar haalt hij het vandaan. Als hij iets swingigs speelde gingen de smakelozeren van NP alsnog de dansvloer op, maar ik kreeg pas de spirit toen hij pauze nam, en iemand "oro jaska beana" draaide. Is hier een grote hit. Stapel sami-pubers die zingen over een obese hond. Klinkt volkomen pet, maar zoek maar es op op youtube: nog best leuk!

Jammer van het bandje van mijn fototas, maar wij mochten er ook best zijn! Helaas zijn er geen foto's van mij helemaal...

Tana was "not amused" dat er zoiets drakerigs plaatshad op haar verjaardag. En wilde ergens anders heen. Dacht dat het een vaag idee was. Maar nee! Ineens beende ze er met twee chaperones vandoor. Ja zeg, dit is Tanafeest! Dus ik snelde er achteraan. Ze bleken op weg naar Verdensteatret. Ik maar mee, dan! In mijn dunne jurk op prinsesseschoentjes. Gelukkig leende een van haar chaperones mij zijn jas. Daar werd het even een wat ongemakkelijke boel. Ook slechte muziek, niet heelveel sfeer. Maar binnen no time doken Helgard en Carsten op, en Rafael, en Steve, en Johanna, en Ingeborg, en Audun, en Erlend, en ging de boel toch nog los! Nog nooit zoveel mooie mensen in die kroeg gezien.

Wat een beetje jammer was was dat ik al sinds die in de soep gelopen date last had van een hormonenoverschot, iets waar ik een enorme hekel aan heb. Hormonen zijn leuk voor als je er een vent op na houdt, maar als je dat niet doet, dan zijn er twee opties: je doet niks en wordt naar en gefrustreerd, of je gaat nare dingen met jezelf en anderen uithalen. En er dook een flirtende man op op de dansvloer. Help. Slechte timing. Heb met mijn stomme kop met hem staan zoenen. Wat een slecht idee! Zomaar een kerel. Gelukkig accepteerde hij aan het eind van de avond als een man dat hij desondanks alleen naar huis moest. Maar het was een feest met zulke leuke mensen, en dan zie ik toch nog kans me slecht voelend over mezelf naar huis te gaan. Helemaal aan mezelf te danken. Maar het goede is dat dit een ros voor mijn morele bek was die ik blijkbaar nodig had. Dit doe ik niet nog es!

Een geluk bij een ongeluk was dat ik op weg naar mijn fiets (wel via het hotel; hoefde niet in mijn jurk naar huis) nog een gewaardeerde dame tegenkwam die er net zo aan toe was als ik... daar kan je veel beter mee flirten! Voel je je achteraf een stuk beter...