De zon komt niet meer op, maar blijft wel lekker lang onder de horizon hangen. Zo kan je op een mooie heldere dag urenlang een oogverblindende roze schemering hebben.
En dat is mooi. En dat past mooi bij andere dingen die aan de horizon zijn komen gloren; ten eerste mijn oog. Oplettende bloglezers zullen het commentaar van JW gezien hebben, waarin hij me aanmoedigt de expertise van zijn echtgenote aan te boren. En haar opinie is: dat zou wel es gewoon kunnen zijn dat het vel van je oog (schijnt alleen hoornvlies te heten als het over je iris en pupil zit) is beginnen te zakken. Zoals het op een gegeven moment overal doet. En dat stelt me gerust.
Verder, ook de minder oplettende lezer zal misschien het postje over Floor gelezen hebben. Ik kreeg een brief! Het contact is dus niet verbroken. Of hersteld, 't is maar hoe je het wil zien. Goed nieuws in ieder geval. Midden in de mørketid gloort er toch positiefs.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
Fraai, sfeervol plaatje weer Margot.
Krijg je met het voortdurende schemerduister geen zin om je helemaal vol te eten, onder een dubbele laag dekbed te kruipen, met de verwarming op behaaglijk en dan een paar maanden te blijven liggen?
Vind het zelf wel iets hebben dat idee...
Jeroen
Interpreteer ik het nu goed als ik concludeer dat je dus zo oud en rimpelig begint te worden dat zelfs je oogvel gaat hangen? Ai...
Mooi is het zeker. En 's avonds werd het alleen maar beter, met bijna volle maan over het besneeuwde landschap.
En, nee, in je nest ligegn is te eenzaam, mørketid is goed voor met allemaal mensen in een hoekje kruipen met haardvuur en whisky!
En Maaike, ja, zo vat ik het ook op, en ik ben er trots op!
Een heuse brief?
Ik krijg nooit een brief van hem!
Oja, ik zie hem twee keer per week. Dat dan weer wel. :)
Marijn
Anders kom je gezellig ook hier wonen! Krijg je misschien ook een keer een brief. En genoeg te hiken hier in de buurt!
Post a Comment