Oog: nog geen slot

Moeilijk typen, dit postje. Moet het later nog maar es nalezen om te zien of het niet vol fouten staat.

Ik was bij de oogarts! Ik was een beetje skeptisch, na mijn ervaringen met Noorse artsen, en die van anderen erbij. Maar deze kerel praatte echt met me, en keek echt naar mijn oog.

Om dat goed te doen gooien ze een goedje in je oog dat je pupillen verwijdt. En dan zie je meteen niks meer op de korte afstand. Ik kan nou niet de krant lezen! Maar fietsen gaat prima. Maar goed dat we zo een vergadering hebben, want achter de microscoop ben ik nou echt waardeloos, en artikelen lezen gaat ook niet.

De licht verontrustende blik die je krijgt van dat soort oogdruppels- en dit was drie uur later

Maar goed. De oogarts dus. Hij vond mijn ogen er top uitzien! Prima oogdruk, lekker dik hoornvlies, alles in orde. En dat het opkrult vond hij niet verontrustend. Ik heb zijn zegen om gewoon lenzen te gebruiken.

Hmmm. Ik ben er toch niet gerust op. Het kan toch niet normaal zijn dat je hoornvlies zomaar over je oogbal heen en weer gaat glibberen? Ik blijf het eng vinden. Maar goed. Als het zo blijft blijft het in ieder geval binnen de perken, als het uit zichzelf overgaat des te beter, en als het erger wordt ben ik van harte uitgenodigd terug te komen. En als de vellen er bij hangen hebben ze wat meer houvast.

Maar in de tussentijd vraag ik me een beetje af: ben ik nou een hypochonder? Mijn oog dondert uit elkaar, Marijn zag meteen wat ik bedoelde en schrok zich ook een hoedje, maar drie artsen op rij vinden me een toonbeeld van gezondheid. Er klopt iets niet! Ben ik het? Maar! Hoe dan, en waarom? Ellende met je oog is voor zo'n beetje iedereen een schrikbeeld, maar als een oogarts het allemaal top vindt, is het dan wel ellende? Beeld ik me vanalles in, of heb ik juist teveel fiducie in de medische stand?

Nou ja. De tijd zal het leren.