Week Nederland

Deze keer was ik er op voorbereid een hele harige man bij de aankomsthal aan te treffen. Ik mag nog steeds Floors haar doen, wat wil zeggen dat hij bij elk wederzien rond de grenzen van het maatschappelijk acceptabele rondwaart qua haarlengte. En de dag erna is hij weer strak.

Maar daarvoor moetsen we eerst huiswaarts keren. Dat ging met behulp van alle soorten OV die Nederland maar te bieden heeft. Zo kwam ik uiteindelijk aan in dat huis waar ik alleen nog geweest was toen Manon er nog woonde. Dat is toch anders. Wel eng hoe snel een grote-mensen-huis went. Misschien hielp Tango's aanwezigheid. Hij was me nog niet vergeten!

Deze keer was de dag na aankomst niet alleen gevuld met tondeuses maar ook met koters. En het zou tot maandag diep in de middag duren tot de laatste weer wegging. Een heftige start van mijn weekje terug! Midden in de drie dagen zat een dagje dierentuin, met volle bezetting: Floor, mannen, Lien, en ik! Erg bijzonder. Nooit gedacht met mijn eigen moeder aan een kinderwagen in een dierentuin aan te treffen. En dat ik dat dan zelf op mijn geweten heb. Maar het was geslaagd. Geheel naar verwachting met een incoherent rondstuiterende Ward en een alles top vindende Milan. En daarna was het ook ongeprecedenteerd om met een handpop Milan nog even bezig te houden bij Lien thuis. Als die goser wat te vertellen heeft gaat dat meestal op repeat, en bij enthousiasme ook steeds harder, dus we hebben het hele huis bij elkaar gebruld. De buren zullen niet geweten hebben wat ze overkwam.

En na die drie dagen grut kon een dagje Hilversum er ook nog wel even bij. Een geheel nieuwe kennismaking met mijn nichtje. De vorige keer dat ik haar zag was ze nog een vropje waar je de leeftijd van in weken telt, en nu was het een welvarende dame van ruim een half jaar. Niet meer herkenbaar. Omdat Petra et al. naast de hei wonen en het in Nederland ridicuul lang licht blijft konden we ook nog een frisse neus halen.

Het was ook goed om weer es op de donderdorst te komen! Op zich dom om een aangelijnde Noor aan gratis bier bloot te stellen (ik was de dag erna ook wel licht appelig) maar het was goed al die VU-lui weer te zien. Ze waren er niet allemaal, maar je kan niet alles hebben.



(in geval van flits was opgevallen dat we geweldig bij elkaar kleuren)


En zonder een roedel fysici is zo'n bezoek niet compleet natuurlijk. Even, na diner bij Verik, helemaal zoals oude tijden de nerd uithangen en rare biertjes drinken bij Viking. Met stapels mafkezen en onduidelijke metal. Goed!

Bij elkaar was het wat raar om wel in Nederland te zijn en niet in Amsterdam. Maar ik mag niet klagen (is mij reeds uit de doeken gedaan) want dat wist ik van tevoren. Ook raar was dat ik ineens meedraaide in een gezin. Ik verwacht nog wel flink uitgelachten te worden hier op mijn blog. Ik heb kinderen in bad gedaan, de tanden gepoetst, in bed gestopt, van school gehaald, liedjes mee gezongen... de hele zwik. Gevaarlijke man, Floor.


(Dat zwarte is een kip, heus!)

Het was overigens goed om iedereen te zien. Misschien een idee om in het vervolg relatief wat vaker in Nederland af te spreken. Floor gaf toch al aan dat je Tromsø snel gezien hebt (als je geen hiker/klimmer bent, meen ik daar even aan toe te moeten voegen) dus dat we elkaar daar niet meer hoeven te zien. Nederland dus, of Oslo, Londen en Cambridge, in het vervolg. In geval van die laatste drie vanwege zijnde een mogelijk overstappunt, of zich dicht bij zoeen bevindende. Vliegen we allebei de helft ipv eentje het hele stuk.

Maar nu, met herinneringen aan velen die mij lief zijn nog vers, ga ik me maar es opmaken om die gargantuesque hoeveelheid werk proberen te verzetten die af moet voor ik met Beunhaas over Senja kan gaan stampen.